Kıyıda

Kıyıda çıplak ayaklı bir kadın ağlamaktadır
Ve gölde ipi kopmuş boş bi' balıkçı kayığı
Bir kuş ölüsü gibi
Suyun üstünde yüzüyor
Gidiyor suyun götürdüğü yere
Gidiyo' parçalanmak için karşı dağlara
İznik Gölü'nde akşam oldu
Dağ başlarının kalın sesli sipahileri
Güneşin boynunu vurup
Kanını göle akıttılar
Kıyıda çıplak ayaklı bir kadın ağlamaktadır
Bir sazan balığı yüzünden
Kaleye zincirlenen balıkçının kadını
İznik Gölü'nde akşam oldu
Bedreddin eğildi suya
Avuçlayıp doğruldu
Ve sular parmaklarından dökülüp
Tekrar göle dönerken
Dedi kendi kendine
O ateş ki kalbimin içindedir
Tutuşmuştur
Günden güne artıyor
Dövülmüş demir olsa dayanmaz buna
Eriyecek yüreğim
Ben gayrı zuhur ve huruç edeceğim
Toprak adamları, toprağı fethe gideceğiz
Ve kuvveti, ilmi, sırrı, tevhidi gerçeklendirip
Biz milletlerin ve mezheplerin kanunlarını iptal edeceğiz

Ertesi gün
Gölde kayık parçalanır
Kalede bi' baş kesilir
Kıyıda bi' kadın ağlar