Kıvılcım

[Verse 1: Sorgu]
Herkese sordum hayatımı sordum
Hep hayrına yordum ben irimle doğdum
Ders aldım olmadı kaldım
Ders verdim gülmedi bahtım
Can istedim canımı aldılar
Kan verdim damardan attılar
Yüreği esirgemez oldukça esir alıp yüreği çizip bıraktılar
Uzun bi' yol bu sükut yok oldu hep savaş, entrika yılan sokuldu
Tenimize geceleri kaç tilki dokundu "elveda pembelikler" diyerek
Parmağımı kırarak çıkardım onu
Bir bahar akşamı o kokuyu özledim ve semalar küskün bana ve dengesi bozulan uçurtma rolünde mi rap bir oraya bir buraya derken ayak üstü vuruldum
Daha vakit erkеn ben bugün ölmem yardım etmеyin
Yıldızım kayar ama önemsemeyin
Bir gün ansızın çıkıp geleceğim suratınıza tükürüp geri döneceğim
Duvara son çiziği kanımla atarak onu bunu kaderimi kurşuna dizeceğim
Ben yalancı ben umursamaz ben kokar zemin farkına varmaz
İz bıraktılar sildim hepsini
Boğucu bir sesti bölen gecelerimi
Hecelerim adını kağıda dökerken melodilerimi cihana sığdıramazken
Tek resimde yaktım sureti ben öle dirile gözünün içine bakarken

[Verse 2: Kodes Kahra]
Yaz, tek bir cümleye hapsol ve de kaybol gözlerimden
Sonsuza dek sürmedi son tren kalkar o şehirden
Bu yok olası şehrime ama olsun rüyalar var düşler var
Sen yoksun bir kere de benim için yansın İstanbul
(lanet olsun her umuduma)
15 ay kapımda bekler
Ben neyler tek ve de yek yoluma
Gece nöbetleri arkadaş olacakmış bana soracakmış her gece
Seni hani dramıma ortak ettim ya affet inan istemezdim tüm olanları
Gecenin çığlığı son bulur güneş doğar kentime tan vakti
Ben ve İstanbul hüz'ne boğuk 2 yorgun aldı yolunu belki de son kez
İlk kez içi acı dolu bir kalp hissediyorum saat 07:00
Hadi gel bitsin hadi gel gömelim her şeyi anmayalım bir daha geçmişi
Başladığım bir yer vardı tekrar ordayım tekrar kimse yok ve tekrar tekrar tekrar ed'i'cek bilirim
Korkuya kapılma alışkınım bir kez daha çekerim
Derin bir iz var içimde kalbime kilitli düşlere eziyet ederken her gece boş ver gerisini bilme