Khiale Parvaz

[ورس یک]
با خیال نشستیم لب پنجره
دستمو می‌گیره؛ سردشه
میگه بپریم که فصلشه
میگه می‌خواد منو، هنوز تو نقششه
چرا باید بترسن همه از دستای پُر؛ از جیب‌های خالی
چرا تو خونه‌ای که توش قد کشیدیم دیگه حتی برای خودمون جا نی
اینا رو بهش میگم؛ میره تو فکر
میگه بعضی وقتا دست خودمو می‌سوزونم که فقط یه چیزی رو کنم حس
می‌دونی خودمونم بفروشیم، ماها باز داریم قسط
دیدی همچین هم که می‌گفتن دنیامون قشنگ نبودا
ما زیاد چرخیدیم؛ تقصیر فلک نبودا

[کورس؛ ۲ بار]
میگه بپریم اینجا جای موندن نی
دیگه هیچ دلیلی انگار واسه خوندن نی
یه بار زنده‌ایم، یه بار زنده‌ایم
تقدیر ما سوختن نی

[پل]
خُب حالا اینا رو ولش کن
چمدونت مثل دلت پُر
عیب نداره اگه این مشکلا
باز به هم گره خورد
بهترین بلیتو برای پریدن رزرو کن
بهترین بلیتو

[ورس دو]
منم بعضی وقتا
میاد تو سرم که برم اما
اگه بپرم خانواده چی؟
رفیق؛ شعرای عاشقانه چی؟
قرقره الکل؛ اگه فکر کردی خیلی گرگی بیا لای ما بشین
خودتم می‌دونی رسوندن یه سری اوضاع؛ اصن کار واژه نی
دستمو می‌گیره سفت‌تر
بهم میگه کی اَ تو بهتر
تو که تنها رو پاهاتی
پَ تنهایی بپر
بهش میگم تو خیالی کنارم
تو پرواز قبل دوتا بالمو دادم
الان فرشته‌ها هوا منو دارن
ما زنده‌ایم هنو لا آدم و آهن

[کورس؛ ۲ بار]
میگه بپریم اینجا جای موندن نی
دیگه هیچ دلیلی انگار واسه خوندن نی
یه بار زنده‌ایم، یه بار زنده‌ایم
تقدیر ما سوختن نی

[اوترو]
نه؛ یادم نمیره
هیچ‌وقت اون کوچه رو
اون خونه رو
نگو نرو