Aghaye Morafah

[ورس یک]
سلام؛ همسایه طبقه پایینیم
عجیب نیس زیاد، که تا حالا خوب ندیدینم
آقای مُرفه، خانواده خوبن؟ تو جیباتون پول هَه؟
پوله آب و برق و گازتون و که ما داریم می‌دیم
ماها تهش می‌بازیم و شما لاتاری می‌رین
چقدر سانسور کردین اخبارِ ساختمونو
حالا مجبوریم، از زیرزمین آگاهی می‌دیم
اینو لطفا به همسایه بالایی می‌گین؟ که ما به زور زنده‌ایم
یه لیوان آب بِده بغضو قورتش بدیم
خیلی عرضی ندارم چرا طولش بدیم؟
فقط می‌خواستم بگم حاله پایینیا بَده
مامان پُره اَشکه و بابا تو فکر و خیالش همیشه معلقه
پسرِ مودَبش، می‌خواد خوار بگاد و
رو نفس نکشیدنش تازگیا مصممه
آقای مرفه، راستی تو چیه دردت؟

[کورس؛ ۳بار]
آقای مُرفه، لَش کرده باز
جیباشو که پُره کَش کرده باز
آقای مرفه، آقای مرفه

[ورس دو]
آقای مرفه ازت بدم میاد راستش
این منِ نامرد و جامعه ساختش
همسایه طبقه پایینیتَما
هیجده ساله مُردم، راهی نی برام
چه قدر گیج زدم تو خیابون، گردنِ کج
هم زیره پام، هم توی جیبام علفِ سبز
همش استرس که چی میشد تو قدمِ بعد
اینجا وطنِ شماهاس، نه وطنِ من
خلاصه؛ من پُره عقدم مرفه
من اونم که نمیاد اصلا به صورتش لبخند
پسرتو می‌دیدم توی پورشه وِله
نمی‌خوام اینارو بگم که توئم پُرشه دلت
مرفه؛ می‌ذاره دست روی شونم
بهم میگه پسرم، همشو می‌دونم
می‌ریزه پایین؛ اشک روی گونه‌مو
شبونه میان می‌برنم از توی خونه‌مو

[ورس سه]
من خستم از این پَرشه بی‌دلیل
اَ تو که توی چِشات حرفاتو می‌زنی
اَ گـــرگ وقتی گله رو می‌درید
نمی‌دونست لای قصه‌مون دَم ازش می‌زنیم
از ستاره‌ها که به همه چشمک می‌زنن
پشتِ بومِ سَرم راه میرن؛ یه روزی می‌پَرم
بَره حالِ خوبم؛ مشتری زیاده
کمن، اونا که فقط حالِ بدمو می‌خرن
منم دیگه دلم به صدای پرنده خوش نی
همش اتاقم تاریکه یادم رفته نوره خورشید
آقای مرفه نپرس ازم چرا انقد تندی
چون نمونده اعصاب برای روزگار تخمی

[کورس؛ ۳بار]
آقای مُرفه، لَش کرده باز
جیباشو که پُره کَش کرده باز
آقای مرفه، آقای مرفه