Kasi Havasesh Beto Nist

[همخوان]
خدا نزدیکتر شد وقتی من غمگین
داشتم تنها توی دردام می‌مردم
همیشه زنجیر سنگین تقدیرو
با یادش از پاهای زخمیم درآوردم
روزگار هرچقدر سخت بود
دستامو می‌گرفت محکم

[مقدمه]
پادشاه زمین و آسمان را
سپاس و سپاس و سپاس
به نام رعد و برق و دریا
آسمون نیلگون معرفت ابرها

[قسمت اول]
کسی حواسش به تو نیست دختر
مادرت که مرد پدرت رفت به سمت هروئین
مجبوری نصف شبو پا بدی به پلیس
تا بری تو ماشینا و بزنی یه ربع لیس
کسی حواسش به تو نیست پسر
خرج شیمیایی پدرت افتاده گردن تو
رو میز قاضی دیدم نوشته
پرونده کلت یه خفت گیر
دادگاهیته پنج‌شنبه صبح
کسی حواسش به تو نیست مرد
می‌گردی دنبال یه لقمه نون حلال تو شرکت مواد غذایی فامیلتون
جیبت خالیه پول نیس پس ببین تو راضی بمون
اگه اختلاس های شرکتو رو بکنی می‌کننت راهی گور
زنت کنارت کار می‌کنه باقی روز
خوشحالین از این که بچتون هه
تو خونه خوابیده خوب
کسی حواسش به تو نیست پیرمرد
تو که خاطره هاتو می‌بری پیش مرگ
رویاها تو گذاشتی برای بچه هاتو نوه هات
تو وصیت نامه ی زیر سر
کسی حواسش به تو نیست خدا
نمی‌دونن مال و طلای دنیا رو سپردی دست شیطان
بعضیا هرچی بدتر می‌شن ثروتمندتر می‌شن
نمی‌دونن هم از کجا
کسی حواسش به ما نیست

[همخوان]
خدا نزدیکتر شد وقتی من غمگین
داشتم تنها توی دردام می‌مردم
همیشه زنجیره سنگینه تقدیرو
با یادش از پاهای زخمیم درآوردم
روزگار هرچقدر سخت بود
دستامو می‌گرفت محکم

[قسمت دوم]
به نام چشمای خیس
کسی حواسش به تو نیست
آه بهشون بگو
همه می‌خوان حقیقتو بدونن
اول باید چشمای کثیف همو بشورن
قبل از اینکه خاکستر زمینمو ببوسن
قبل گوش دادن به من دلیل رپو بدونن
همه آزادی رو واسه خودشون می‌خوان
با همه چی موافقن تا وقتی خوششون میاد
اگه تورو انتخاب کنن بهت احترام می‌ذارن
حتی اگه با خرت از نوک کوه بیای
دست نوشت آرزوها پشت هم خیس
رفیق همه پیرشدیم کسی تخمشم نیس
وقتی خودمون تو خودمون یه رفیق نداریم
چطور می‌شه اعتماد کنیم به حکم هفت تیر
این موج منفی که ایرانو ول نمی‌کنه
ملیتی نمی‌فهمش تا وقتی زندگیش کنه
وقتی رویای جوون ها پر چرک نویس شده
پدر ناتنی می‌کنه و فکر نمی‌کنه
سن این ۲ (دوئه) داره می‌میره گریه می‌کنه
اون تو توهمش فکر می‌کنه چنجه می‌خوره
چیزی حس نمی‌کنه چون تو مخش پر دوده
وقتی می‌بینیش تیر می‌کشه استخوان روحت
هیچکدوم از ماها به وسط قانع نیستیم
همه شاه و اسطوره و قهرمان ریسکیم
از زمانه حقو می‌خوایم در زمانه نیستیم
سال هاست تنها و احمقانه زیستیم
نمی‌دونیم حتی یه خط از زبان میخی
خیلی زود سریع با یه حرف هم قانع می‌شیم
نفت که مال ما نیست
سهم ما می‌مونه همه هفته های پاییز
با طفره های قاضی
کسی حواسش به ما نیست