Kalas

Ein bygdis frå bygde mi
Som ha budd i byen ei tid
Låg og gret, i sofaen min
Etter heimlengselen sin
Han sa; skulle ha klart meg lengji på
Tjue sau og flatbrødsoll
Eit lite bruk pokker i vold herifrå

Klukka tolv kom eksen min
Ho plaga uss med psyken sin
Ho va sur og sa det va over no
Det har vore slutt sea nittito
Ho sa; før ville du tenne på ting
No har du sykkel med vesku på
Luggen er tunn, og feit er du og
Feiging

Ein kamerat frå Kristiansund
Som va visna burt ei stund
Spratt på bordet som ei fjør
Han ville prate ved Gud sjøl
Han sa; om det er slik at eg fær eit liv te:
Korfor må eg døy då fyrst?
Veit kje heilt om eg har lyst å prøve det

Grise-Lars er grov og rund
Han sat ved sida tå han Kristiansund
Og unde middagen skifta han karakter
Han begynte å kalle seg Vesle-Per
Han sa; er det i orden at eg søv her i nott
Kvelden og månen gjer meg redd
I mørkre har so mykje skjedd fort og brått

Og mens månen heng og skin
Høyre eg at eksen min
Feia bygdisen frå gard og grunn
Grise-Lars tek Kristiansund
Eg tenkji; no ha eg jaggu jammen fått det te
Ingen eg kjenne er slik dei ska
Og resten kan drite og dra
Takk for meg