Kahve

[Verse 1: Ağaçkakan]
Yakında, düştüğüm bu yerden kalkamazdım
Uzakta, bir yer var ve tepesi 13 katlı
Krem rengi bulutların yarısı uçtu, yarısı kaldı
Düşüyor zaman bir çatlaktan aşağı
Biraz asıldı kırılıverdi kayıp yongası
Eylül akşamı bozuk bir mendil aksanı
Elinde tuttuğu pipo ve şarap bardağı
Gözlüğü var, takarsa güneş ters olur
İçtiği kadar çürür zamanla beyninin sol lobu
Odasında büyüdü her şeyi ve sandalyesi
Oturduğu kadar ölür, zamanla küçük evi
Suratsız aynalar bozuk atar kumbara
Sihirli cüzdana kalem girer durmadan
Pastel okumaya yüzüm bulaştı kurumaya
Sakat bir kitapta olmayan saate hakim paranoya
Ve kibrit kutusunca Üzülmüştü martılar
Ve yağmur yağdığında küfreden bir şarkıdan
Alıntı kondu alnına, düşündü martılar
Bu gece yağmur yağsa kibrit yanar korkudan

[Verse 2: Ados]
Uyumam gerek, bana düş gerek
Bir şarap şişesine girip beklemek
Neyi beklesem ki onu seçmedim
Daha benim elime bir çok renk gerek
Üşüyorsan bu ilhamın zaafıdır
Kahvemde şeker olsa da acıdır
Bunu bilmek bütün tadı kaçırır
Akıl yolu şaşırır kadın bana bakışın
Uyuyan adamı, uyandıran adam
Senin için bir söz arasam bir tek koma var
Nedir derdin diye sorsam kaçıcak
O bir yağmur aşığıdır yalnız kalıcak
Sabahın 5'i ve elimde çalan telefon
Ucunda sen varsın evet ama bi' sesin yok
Uyku sersemiyim buna gücüm yok
Evimde bir kedi var o bile gülüyo'