Islak Kelebek

Bir sabah yalnız uyanınca duymayacaksın o sesi başucunda...
Bir sabah olup uyanınca anlayacaksın dört duvar arasında...
Eninde sonunda yalnızsın... Yalnız kalacaksın...
Kalbindeki çiçekler kuruyup dökülecekler...
Eninde sonunda yalnızsın... Yalnız kalacaksın...
Yüzündeki baharlar sararıp solacaklar...
...
Ve bir sabah yalnızlığın soğuk kollarında
Tarifi mümkün olmayan anlatamadığın bir rüyadan sen
Yapayalnız uyandığında...
Güneş eskisi gibi öpüp seni, kirpiklerinde parlamadığında...
Ve temizlemediğinde artık yağmurlar kalbini...
Ve affedemediğinde artık Tanrı bizi... Sevmediğinde... Konuşmadığında...
BİZ HANGİ ŞARKIYLA UYUYACAĞIZ ÇOCUK!
...
Ah kalbim bir ıslak kelebek...
Nasıl da uçuyor sana, nasıl da duymuyor beni...
Eninde sonunda zaman bir çocuğun katili...
Nasıl da geçiyor ama nasıl da silmiyor seni içimden dışımdan...
Hayat yalanın ta kendisi nasıl da dönüyor dünya nasıl da vermiyor geri...
Elimde yüzümde yalan bir masalın izleri...
Nasıl da inanıp sana, nasıl da ölüyor yine...
KALBİM BİR ISLAK KELEBEK...
NASIL DA İNANIP SANA, NASIL DA ÖLÜYOR YİNE...