Χωρίς Ρεφραίν (Xoris Refrain)

[Intro]
IDRIGA στο beat

[Verse]
Νέο κανάλι, ξεκίνημα πάλι απ' την αρχή
Νομίζουν οι μαλάκες πως θα γράψω κανα diss (hey)
Θέλεις να είμαι ειλικρινής;
Μου λείπεις πιο πολύ από όσο μπορείς να φανταστείς
Κάθομαι και ραπάρω σε μια άδεια παραλία, μοιάζει με προοικονομία όταν θα κάνω συναυλία
Το καράβι της ζωής μου ακόμα σε τρικυμία
Για να ηρεμήσω ρίχνω πάλι βλασφημία
Στρες και αϋπνία, είναι η τέλεια ευκαιρία
Να κάνω επιτέλους ομοιοκαταληξία με τη λέξη απουσία, που έπαιρνα στα σχολεία
Τώρα τη νιώθω στο πετσί μου απ' της γιαγιάς τη κηδεία
Στα δεκατρία δεν έπιασα το μαχαίρι απ' τη λαβή
Το τράβηξα απ' τα δόντια ενώ ήσουν τίγκα στο κρασί
Ξεπεράσαμε εμπόδια σαν να 'μαστε θεοί
Και πλέον κάποιες μπάρες μου σκάνε σαν αστραπή
Είκοσι έξι του Σεπτέμβρη, τελευταίο κομμάτι για το CD
Αυτό το γράφω τέσσερις το πρωί
Φαντάζομαι τους γονείς μου κάτω απ' τη σκηνή να φωνάζουν δακρυσμένοι "τα κατάφερες, Κωστή"
Δεν έχω κάτι άλλο να πω, κουβαλάω έναν σταυρό σαν τον Χριστό, κι ας μη πιστεύω σ' αυτόν, ούτε στον Θεό
Όταν είδα τα μαλλιά σου να πέφτουν από τον ιό, προσευχήθηκα και σώθηκες, γι' αυτό τον ευχαριστώ
Μου 'μαθες ζεϊμπέκικο, γονάτιζες μπροστά μου
Παλαμάκια μου χτυπούσες, άντρακλα, για τη μαγκιά μου
Στα δεκατέσσερά μου σου αφιέρωνα χατ-τρικ, τώρα σου γράφω μπάρες χωρίς να έχω ούτε ένα skill
Γέννησες κανακάρη μέχρι να τον θάψει φτυάρι
Θα μπλοφάρει τους ψευτόμαγκες για να ρεφάρει
Σε μία νύχτα όλα θα τα ρισκάρει, μέχρι να αποτύχει τίποτα δεν τον φρενάρει
Σπάνιος σαν κεχριμπάρι, γεννημένος τον Γενάρη στο χορτάρι σαν λιοντάρι και στη πλάτη το εφτάρι
Ακούνε τα κομμάτια του στον Έβρο οι φαντάροι
Και κάποιοι θαλασσόλυκοι όταν το πλοίο τους μπαρκάρει
Σου 'πα συγγνώμη, σου 'πα πόσο σε αγαπώ
Κι ήταν λες και τα 'λεγα σε ένα ρομπότ
Σου 'πα πως θα 'μαι εδώ, σου έσφιξα τον καρπό
Μα έβλεπα στα μάτια σου, με θεωρείς ήδη νεκρό
Πρώτη του Οκτώβρη, νύχτα πέφτει στο Παλέρμο
Για τελευταία μας φορά, ποιος το περίμενε; Δεν ξέρω
Συγκάτοικε, εις το επανιδείν, αφού εν τέλει είμαι άνθρωπος προς αποφυγήν
Θες να μιλήσουμε ανοιχτά; (hey)
Δεν θα σου έκανα, μαλάκα, ποτέ μου πουστιά
Αλλά, αφού δεν με πιστεύεις, καλό δρόμο
Και έλα στο χωριό να μου μιλήσεις τυπικά
Επένδυσα σ' ανθρώπους που μ' άφησαν στο μηδέν
Μου γύρισε τη πλάτη ακόμα και το πουλέν
Έπεσε σαν θέμα για έκτακτο ανακοινωθέν
Κι αυτή είναι μια παράνοια, χωρίς ρεφραίν