Hobab

ساده به کم قانع
یه تکرار غریبانه
تو آرزوی یه شهر یه جاده
بدون سانحه بدون مانع
عابر جایی که مشخص نیست
هنوزم نترس هنوزم ولی نه جاهل
کودکانه
توی جامعه یه شهر فاسد
هنوز قدمام تو راهن
هدفام تو پامن
کلم شقه خون تو چشامه
یه نسل یه صدای زخمی یه درد
یه فکر که بهم میگه تهش میرسم
یکی مثل من پر حرکت
یکی مثل تو رو جاده فلش برعکس
یکی مثل من پر گفته
یکی مثل تو یه نقطه وسط جمله

ما جفتمون بچه ایم
اما دنیا دیگه بچه نیست
هرکسی یه مسیرو ساخت
یکی خسته و یکی خسته نیست
من یه گلدون روی تاخچه
تو یه سیم خاردار دور باخچه
من درگیر درست شدنم
تویی سد مسیر بزرگ شدنم
باره خیلی چیزا رو دوش تو نچسبید
رو هیچ تنی آغوشت رو نبستی
فهمیدی خیلی چیزارو نگفتم
خیلی گفتم ولی گوش تو نفهمید
تو توی مسیر پر راه و من
یه مسیر بی جاده
تو توی بهترین روزای عمرت و
عمر من تو حبابه
حباب