Het Leed Versierd

Ze lalt en ze valt
Als ze te veel gedronken heeft
Geeft ze alles wat ze heeft
Aan iemand die vraagt

Zo lang al zo bang
Om helemaal alleen te leven
Blijft ze fantasieën weven
Tot diep in de nacht

Ze kijkt tv, ze drinkt thee
Ze leest brieven, ze draait platen
Schrikt als ze zichzelf hoort praten
En niemand haar hoort

Dan doet ze de lichten uit en controleert het gas
En als vanzelf glijdt haar jas
Over haar schouders heen
Altijd op jacht, gedreven door angst dat ze kansen mist
Vreemd dat ze altijd ergens wil zijn
Waar ze niet is

Ze zit alleen kijkt om zich heen
Lacht als iemand haar iets vraagt
Gesprekken saai en afgezaagd
"Waar ken ik je van?"

Ze praat en verraadt
Dat ze iemand wil vertrouwen
Stomweg van iets wil gaan houden
"Heb jij thuis nog drank?"

Dan staat ze op en rekent af
En als vanzelf glijdt haar jas
Over haar schouders heen
Altijd op jacht, gedreven door angst dat ze kansen mist
Vreemd dat ze altijd ergens wil zijn
Waar ze niet is

Eenzaam tussen duizend vrienden
Duizend vrienden, toch alleen
Eenzaam tussen duizend vrienden
Duizend vrienden, toch alleen

Ze kijkt en het lijkt
Alsof het dit keer anders is
Omdat hij lief, verstandig is
"Wil jij er nog één?"

En dan lalt ze en valt ze
Als ze te veel gedronken heeft
Het lijkt alsof ze nu pas leeft
"Blijf maar slapen vannacht"

En 's morgens schrikt ze
Van iemand die naast haar ligt
Kijkt met haar ogen dicht
Naar de film van haar leven
Ze zoekt tussen scènes die ze vertraagd langs haar netvlies laat gaan
En de mooiste herinnering wil ze voor eeuwig stil laten staan

Eenzaam tussen duizend vrienden
Duizend vrienden, toch alleen
Eenzaam tussen duizend vrienden
Duizend vrienden, toch alleen