Hayata Hatıra

[Verse 1: Kodes Kahra]
Büyük fotoğraf albümümde yer açıldı
Adını koydular çocuk ve evde bir katık daha
Emeklemekle başla yol uzun hayat bir tarla dönüm dönüm ekersin
Gün gelir sığındığın o korkuluklar öldüğünde
Sabah gömüldüğünde öğrenirsin her şeyi
Şimdi bilyalarla oyna, çok küçüksün
Büyüdüğünde arada geriye bak hatırla kadim dostları
Kalleş arkadaşları...
İlk kavga, ilk öpücük, ilk yenilgi
Sol cebinde taşıdığın o sigara paketi
İçinde kopan fırtına silinmez hatıralar
Büyümenin o korkusu İstanbul sokaklarını ,aralamaktır hıncım
Gönderilmemiş şu mektubun içinde yazılı
Kelimelerden adını bul çıkar
Hatırlamak üzer unutmak en güzel
Tamam tamam kapattım artık duruldum sarıldım ellere
Dilеklerimde dilemеmek var artık
Eskiler zamanla boş gelir ki hoş gelirdi önceden
Benim içim bi' parça parça ufalanır içinde korkular
Bırak, dokunma benimle kalsın önceler ve
Yeni fotoğraf albümünde kaç surat yabancı
Kaç beden yanımda daim kaçıncı yenileyiş şu kaderi?
Yolumu yarılamaktayım misafir olduğum şu soğuk kör
Kirli caddelerde

[Nakarat: Sorgu & Kodes Kahra]
Bir mazi var ki unutulan ve istemeden kurutulan
Hatırlamak mı zor olanları hayata hatıra?
Uzunca yoldu mahvolan ve kefenlerle yoğutulan
Sürüklemek mi zor kalanları hayata hatıra?

[Verse 2: Sorgu]
Kaçıncı katından attın kendini seviyenin
Deniz hizasındasın şimdi hava soğuk ve tuzak bu
Birisi gelir sandın, elbet biri hatırlar sandın
Zemin sana baktı sen ona uzakta kaldı zirve ve
Bir 36lık boz bozuk bir makine
Müzik kutusu mızıka var elimde misine
Ağır kurşun şamandıram hatıradır galata köprüsünden
Kolumda yara bere frensiz bisikletimden
Ah orum sokaklarında nasip oldu solumak
Surlara bir çıktık inmedik uçurtmalarla yarışmak
Kavgalara karışmak, masum sevdalar
Yolda çakılları saymak, bir hikayedir çocuklar
E kurudu kaygısızca şimdi özeti çıkar mı?
Sürekli bir şeyler yaşandı şuna bir çare var mı?
Yani, istediğimden değil mutluluk huzura tek şerit
Sol yanımda zebaniler selamımı alır mı?
Şimdi karanlıklar basar mumun fiyatı artar
İnsanoğlu çabuk unutur gideni boş kalır mı kantar
Yerlere hendek şu çerçeveler paslanırsa
Bir cam kırar elim gırtlağımın içinde patlar
Hepimiz elde kalem dolaştık farkında olmadan
Kendi tarihimizi yazdık bir kere silgi vurmadan
Ve yavaş yavaş yaklaşır insan yeryüzüne
Anılara saygıyla açılır toprak, girersin içine

[Nakarat: Sorgu & Kodes Kahra]
Bir mazi var ki unutulan ve istemeden kurutulan
Hatırlamak mı zor olanları hayata hatıra?
Uzunca yoldu mahvolan ve kefenlerle yoğutulan
Sürüklemek mi zor kalanları hayata hatıra?