Χαστούκι (Chastouki)

Ειναι χαστουκι x3
Θα ρθεις μια μερα να μου πεις, πως ολα πηγαν στραβα
Και πως μετανιωσες πικρα , για οσα ειχες κανει παλια
Τωρα σκασε και κολυμπα, βουτηξες στα σκατα
Και εφτασε η ωρα να πλερωσεις, ετσι παει, σωστα;;

Πατερα δρομε, τα παιδια σου γιναν αντρες μ'αυτα
Τα νταλαβερια της ζωης για μας κοινα μυστικα
Και τα κραταμε σφιχτα , σαν την λευτερια που σκοτωνει
Ειναι ο κυκλος μας , κλειστος σαν να κραταμε περονη

Ολοι ψαχνουμε μια λυση να βρουμε μεσα στην κριση
Καποιος για να επιβιωσει, αλλος για να οικονομισει
Πριν την δυση καποιος την ψυχη του θα πουλησει
Πριν λυγισει καποιος αλλος, με θαρρος αιμα θα φτυσει

Μα η πεινα, ερχεται και φευγει πως να στο εξηγησω
Η αξιοπρεπια σου αν φυγει δεν γυριζει πισω
Και καλως ή κακως ολα γινονται για αυτα
Να τους πειτε, δεν γινομαστε πουτανες για χαρτια

Και οταν σκαμε, οι μπατσοι μας στραβοκοιτανε
Που το πανε;; δε γουσταρουνε τα ρουχα που φοραμε
Τι ζητανε;; δε γουσταρουν τον τροπο που περπαταμε
Τα μουτρα μας λενε, και τα μυαλα που κουβαλαμε

Γελαμε.... δεν μιλαμε για ντρογκια και για σαμπανιες
Μεγιστανες.. οχι μαγκες, τα εχουμε συχαθει
Εχουμε δει ανθρώπια μας, που χουν καταστραφει
Απο μαλακες, τζογο, ντρογκια, και καριολες στην ψυχη

Δεν ειμαι ο μπρουκλης που σε παει σε καλα μαγαζια
Με τα ωραια ρουχαλακια , τα φτιαγμενα μαλλια
Εγω ειμαι αλητης μωρο μου, με αρχες και μεγαλη καρδια
Ειμαι κοπροσκυλο η ρατσα μου, αγαπαει σκληρα

Ζουμε μερες παγωμενες, οι καρδιες μας ματωμενες
Οικογενειες διαλυμενες , αποψε ραγιζουν πενες
Σουρωμενοι ανταλασουμε, τις πιο βαριες κουβεντες
Γιατι ο πονος και τα βασανα, ειναι για τους λεβεντες

*****ΡΕΦΡΕΝ*****
Ειναι χαστουκι, για τις μερες που ξεχνας να εισαι εδω
Ειναι χαστουκι, για τις μερες που κοιτας το κενο
Ειναι χαστουκι, για τις μερες που ξεχνας οτι ζεις
Ειναι χαστουκι αυτο, M'AKOYEI KANEIΣ;;;;
****ΡΕΦΡΕΝ*****

Αγγιζουμε καρδιες, μεγαλωνουμε γενιες
Μες στο στρες την παλευουμε , ισιωνουμε αναποδιες
Αν ματωσαμε μαζι, εισαι αδερφος μου, και το ξες
Vlla (Aλβανικα), hermano (Iσπανικα), bratan (Ρωσικα)=αδερφος πες το οπως θες

Αυτη η χωρα εναι γεματη απο δικα μου παιδια
Τα βαφτισε η μουσικη μου, ο νονος απ το βορα
Δεν γουσταρουμε , ρουφιανους, σκαρτους, διπροσωπα φιδια
Βρωματε... εξω απο το σπιτι μας, σκουπιδια

Αιντα, παμε, τραγουδαμε και ξεσπαμε
Λιγες φορες συγχωρουμε μα ποτε μας δεν ξεχναμε
Διχως λογο σωπαινετε, εχουμε λογο να τα σπαμε
Τα αδερφια μας πεινανε , τα μυαλα μας πονανε

Βασταμε, βαρατε ρε, αντεχουμε να πουμε
Δεκα φορες θα πεφτουμε, δωδεκα θα σηκωθουμε
Ζουμε ζορικα το σημερα, για ενα αβεβαιο αυριο
Ελλαδα η φυλακη μας, τραγουδαμε στο προαυλιο

Αυτη ειναι η αληθεια, και η αληθεια ποναει
Η εκμεταλευση στη χωρα της πουστιας κυβερναει
Μπασταρδοκρατια εχουμε, το σκεφτομαι πριν μπλεξω
Λιγοι εχουνε λογο με μπεσα και αρχιδια εκει εξω

Να χεις αξιες, αξιες που κρατανε
Γιατι οταν τα καταφερνεις ολοι , πεφτουν να σε φανε
Ευχομαι σε οποιον παλευει να βρει την ανταμοιβη του
Κανενας γονιος να μην ξανα θαψει το παιδι του

Μες στο χαος ψαχνομαι και εγω να βρω την ακρη
Ο χρονος ειναι χρυσαφι, διαμαντι καθε δακρυ μου
Κραταμε να σε κραταω παντοτε , αδερφακι μου
Και οταν χρειαστει θα σε κουβαλησω στην πλατη μου

Η φτωχια φερνει φοβο , και ο φοβος απελπισια
Να μην κανεις την μιζερια τροπο ζωης , εναι αδικια
Φοβος , αγχος, στρες, μας θελουν σε κωμα
Ξεκολα, δεν πεθαναμε ακομα