Ατόφιο (Atofio)

Κάθε μας μέρα μια παρτίδα στην σκακιέρα
Σαν  αγώνας πυγμαχίας λες και η επιβίωση είναι καριέρα
Εμείς  ματώνουμε, πεισμώνουμε για καθαρό αέρα
Τις σκισμένες γροθιές μας προτάσσουμε πουλάμε τρέλα
Πες μου
Πως  στο διάολο θες ρε βλάκα να σε νιώσω
Σου  μιλάω για σεβασμό και εσύ με ρωτάς με τον πόσο
24|7 είναι σε εγρήγορση ο νους μου
Δεν  είμαι κανας παρτάκιας φροντίζω για τους δικούς μου
Μα πες μου ποιοι είναι οι δικοί σου τελικά
Πες μου ποιος θα έβαζε για σένα το χέρι του στη φωτιά
Είναι ένας στο εκατομμύριο
Τότε  κράτα το σφιχτά, γιατί στις βροντές πουλεύουνε λακίζουν τα πουλιά
Εγώ τους είδα στο κύκλο τους ενεργειακοί βρικόλακες
Στον κύκλο μου δεν έχει τσιράκια, αυλικούς και κόλακες
Έλληνες, Αλβανούς, Ρώσους, Γεωργιανούς
Άνθρωπο σε κάνει η ξήγα, όχι ράτσα σου μ'ακούς;
Είμαι απ’ την πόλη που μιλάμε με το σε και το με
Ζω με ένα τίμημα να γράφω την ψυχή μου αδερφέ
Δεν θα με πουν έμενα τι να γράφω τα παιδιά της φάπας
Καλύτερα γραφικός παρά ψεύτης και μαλάκας
Περήφανοι και δυνατοί βιώσαμε την βρώμα
Μα μείναμε αγνοί καθαροί σαν το πρώτο πιόμα
Είναι βιωματικό με θάρρος και στάση πυγμής
Μιλάω με κωδικές τιμής κι αν δεν τους ξέρεις θα χαθείς

Ρεφρέν
(Χ2)
Μουσική με χαρακτήρα
Κερνάμε άλλη μια γύρα
Είναι βιωματικό
Είναι αγνό
Είναι ατόφιο
Τοπίο αστικό
Μπλεγμένοι στον ιστό
Βαρυσήμαντο σκληρό
Είναι αγνό
Είναι ατόφιο

Σήμερα μαύρη μέρα για την γειτονία μου
Ο Μήτσος έφυγε βιαστικά πριν τα 37 του
Στην συννεφιά είπαν τον πρόδωσε η καλή του η καρδιά
Και εγώ στα λέω τώρα εδώ για να με ακούει εκεί ψηλά
Δεν είμαι ράπερ είμαι ιδέα, μια πειρατική σημαία
Στην καβάτζα που έχει θέα, όταν τα πίνουμε παρέα
Έχουνε λάσπες και βρώμια τα δικά μας πατήματα
Βγαίνοντας απ' τον βούρκο σιωπηλά στέλναμε μηνύματα
Κι αφού ο καμένος την φωτιά δεν την φοβάται
Στρώσαμε τα κάρβουνα και βαδίζουμε μπρος έλατε
Γράφω από ανάγκη να μην τρελαθώ, τι να μου πούνε;
Ο λόγος είναι όπλο τους βλέπω που αυτοκτονούνε
Είναι η έκφραση στην πιο αγνή μορφή ενώπιον
Είμαι σκληρός καριόλης δεν νοθεύεται το προϊόν μου
Εμπιστεύομαι δύσκολα, η πίστη ανεκτίμητη σκύλε
Δώσε λίγη εξουσία σε κάποιον και θα δεις ποιος είναι
Η νοοτροπία του δρόμου, με γνώσεις σημαίνει κίνδυνος
Θάνατος για το σύστημα, στο πρόσωπο μου ο ύποπτος
Άρτος και θέαμα, Ελλάδα είσαι αρένα
Μια πανέμορφη βιτρίνα βουτηγμένη μες το αίμα
Κι έχω θέμα, σήμερα κοιμάσαι αύριο δεν ξυπνάς
Είναι πολύτιμος για μας, μην τον σπαταλάς τον χρόνο σου
Όταν γελάς θα γελάν κι άλλοι μαζί σου
Μα όταν έρθουνε τα κλάματα να ξέρεις θα 'σαι μόνος σου