Για την Γενιά Μου (Gia tin Genia Mou)

ΕΥΘΥΜΗΣ [ΕΜΜΕΤΡΟΣ ΛΟΓΟΣ-1]:
Ετούτο πάει για τη γενιά μου,γι’ αυτούς κοντά στα σαράντα
Για εκείνους που νομίζω πως γνωρίζω από πάντα
Που πριν δεκαετίες,ξενυχτούσαμε μαζί σε πλατείες
Παιδιά από χίλιες γωνίες και συνοικίες
Είν’ η γενιά μου,που ‘χουν παίξει σε χώμα
Κι έχουν ματώσει στις αλάνες που υπήρχαν ακόμα
Βγήκαμε βόλτα στη χάση του εικοστού αιώνα
Με τα ποδήλατα κρυφά,απ’ την Κηφισιά στην Δραπετσώνα
Η γενιά μου,γιατί δε χωράει σ’ ένα μπαλκόνι
Χωρίς αυλές,αυλή μας θα γινόταν όλη η πόλη
Κι όλοι οι δρόμοι θα μας φέρνανε σε στέκια αγαπημένων
Με άσφαλτο,υπόγειες διαβάσεις και ράγες τραίνων
Η γενιά μου που λες,περπάτησε τις διαδρομές
Έλυσε τις διαφορές.Ένωσε τις γειτονιές
Χλεύασε τις παιδικές αντιπαλότητες του χτες
Κι ετοιμαζόταν για μεγάλες αλλαγές
Κι αυτό,γιατί η γενιά μου έτσι έμαθε να δείχνει σεβασμό
Επειδή γνώρισε το ξένο και το διαφορετικό
Δε σε κρίνει στην καταγωγή,αλλά στον προορισμό
Θα σε κρίνει στην καρδιά και στο μυαλό

ΕΠΙΜΕΛΩΔΗΜΑ (ΕΠΩΔΟΣ) :
Γι’ αυτό μιλώ για τη γενιά μου,που περπάτησε δρόμους
Που γνώρισε κόσμους κι αγάπησε τρόπους από άλλους ανθρώπους
Για τη γενιά μου,που τώρα πληρώνει,αλλά δε μεγαλώνει
Για τη γενιά μου,που ακόμα ματώνει

ΕΥΘΥΜΗΣ [ΕΜΜΕΤΡΟΣ ΛΟΓΟΣ-2]:
Ετούτο πάει για τη γενιά μου,της μεταπολίτευσης γενιά
Δεν έζησε πέτρινα χρόνια,πόλεμο και προσφυγιά
Την είχαν πείσει πια,πως έχει σβήσει η φωτιά
Πως ήρωες της έχουν χαρίσει τη λευτεριά
Οπότε η γενιά μου κουβαλάει την ενοχή,πως δεν έχει αγωνιστεί
Για ό,τι της έχει χαριστεί
Χωρίς διωγμούς και πάθη
Μια συμφορά να τη χαράξει,απορούσαν τι όνομα θα ‘χει
Την είχαν πει «Γενιά Χι»
Τη γενιά μου
Άγνωστη γενιά,χαμένη
Άμαθη για την ειμαρμένη που την περιμένει
Βγαίνει από τη λήθη και βλέπει να είν’ υποθηκευμένη
Δεν είν’ ελεύθερη,μα χειροπόδαρα δεμένη
Είν’ η γενιά μου,που βρέθηκε να χρωστά και να ‘χει αφεντικά
Μα τα δανεικά δεν τα πήρε καν
Τώρα την έταξαν να φανεί θαρραλέα
Μα για ποιά ιδέα και με ποιά σημαία;
Αφού,η γενιά μου κληρονόμησε στρατόπεδα
Αδέλφια που μάτωναν,αντί να οργώνουν στα ίδια χώματα
Ιδέες και δόγματα,ηγέτες και κόμματα
Σημαίες και χρώματα,έχουν ρίξει στα χαρακώματα
Τη γενιά μου,που δειλά-δειλά
Ζητά να σπάσει τα παλιά,βαριά δεσμά
Ετούτο πάει για τη γενιά μου,που καλείται πια να κάνει επαναστάσεις
Τη γενιά μου,που την κοίμησαν σχολεία και τηλεοράσεις

ΕΥΘΥΜΗΣ [ΕΜΜΕΤΡΟΣ ΛΟΓΟΣ-3]:
Ετούτο πάει για τη γενιά μου,της παγκοσμιοποίησης γενιά
Με τους γονείς και τους παππούδες,δεν έχει πολλά κοινά
Μ’ άλλους ανθρώπους από άλλους τόπους,έχει πιο πολλά
Με άλλες γλώσσες,άλλους κώδικες,άλλα μυαλά
Γι’ αυτό η γενιά μου έχει μάθει να μισεί τη χώρα που ζει
Κι αν τώρα φυτοζωεί,η γενιά μου αδιαφορεί
Γιατί η γενιά μου εδώ νοιώθει σα θεριό στο κλουβί
Για τη γενιά μου,τα σύνορα είν’ απλά μία γραμμή

ΕΥΘΥΜΗΣ [ΕΜΜΕΤΡΟΣ ΛΟΓΟΣ-4]:
Μιλώ για τα δικά μας παιδιά
Ξεπηδούσαν από κάθε γωνιά
‘Καναν τη χώρα μια γειτονιά
Ετούτο πάει,γι’ αυτούς που παραμένουν παιδιά
Σε κυττούν με μιαν αθώα ματιά
Κάναν’ τον κόσμο μια γειτονιά
Ετούτο πάει για τη γενιά μου,γι’ αυτούς που διάλεξαν να φύγουν,γι’ αυτούς που ‘πεσαν στον αγώνα,μα πάνω απ’ όλα,γι’ αυτούς που ακόμα δίνουν καθημερινά τη μάχη της ζωής με αξιοπρέπεια