Ghafas

[آلبوم سهم | متن آهنگ «قفس» از امیر تتلو]

[مقدمه]
یک یک دو دو هشت (هشت)

[قسمت ۱]
آ، خونه شده قبرستون ، همه فازِ بد میدن بهم، هِی
یه جور فضا قفس طوره که میگیری فازِ MMA
بی اعصاب، جنگی، ناله
بدن جر وا جر، فول تتو رنگی پاره
حالِ توئم مثلِ منه؟ نه؟!
وصلیمون بهم دیگه زنجیر واره
گفتم وقتی میزنه یکی به من، یعنی زده یکی به تیم
وقتی میزنه یکی به تیم، وقتشه یکی بشیم
ولی اینجا یکی که نمیشن هیچ
تازه تا میخوری زمین
همه بدتر پا میزارن روت و فقط بگا میری بیخودی همین
به گا کی میده؟! همون بیخودی ترین
این محدوده خطرناک بود، هر کی اومد توش وحشی شد
بازیِ ما تَه نداشت، هِی بیخود نپرس تَهش چی شد
میگن آقامون اشتباهش این بود که آورد تو خونه تفریحشو
ولی ننه ی ما جنده نبود، چی شد؟!
خونه این و اون ظرف میشست، آ

[هم خوان]
اَ این آدما هیچی در نمیاد، اینا رو باید نسل کُشی کرد
روز و با گریه شروع کردی، تموم کنه فصل و چی؟! درد؟
تا اومدیم پا رو باز کنیم، نفهمیدیم دست و کی بَست (بگو)
باز دمِ امیر تتلو گرم، قُلنجِ این نسل و شیکست
اَ این آدما هیچی در نمیاد، اینا رو باید نسل کُشی کرد
روز و با گریه شروع کردی، تموم کنه فصل و چی؟! درد؟
تا اومدیم پا رو باز کنیم، نفهمیدیم دست و کی بَست (بگو)
باز دمِ امیر تتلو گرم، قُلنجِ این نسل و شیکست

[پل ۱]
میگه سهمِ ما قفس نبود، قفس به دستِ آدمی ساخته شد
سهمِ ما آدم نبود، فرشته بود که به حسادت، به قفس انداخته شد
سهمِ ما قصری از جنسِ صفا و نَهری از جنسِ دعای ماهی ها بود
که آتشِ بی رحم از حرصِ کباب، سهمِ ما را از گرما فروخت و سوختن خرید
حال سهمِ ما سوختن است و سوختن است و سوختن
آه!

[قسمت ۲]
به تماشایِ کدوم دشت بشینم؟!
(به تماشایِ کدوم دشت بشینم؟)
همه چی سوخت ، چه بد سوخت
(چه بد سوخت)
به بلندایِ کدوم کوه برم ؟!
(به بلندایِ کدوم کوه برم؟)
غم پاهام و به زمین دوخت، چه بد دوخت
چه بد دوخت
همش بی راهه ی سرد و همش شبایِ یک رنگ و همش روزایِ تکراری
تو این دریایِ طوفانی و پُر موج، کشتی ام سوراخه انگاری
منو شبیهِ یه قفس بکش تو نقاشیت از این به بعد
من و فرشته ی مرگ ببین که یهو جسمَم از روحم پاشید به زمینِ گرم
من و شبیهِ درد بکش، به رنگِ خون، شبیهِ مرگ
من و شبیهِ شیطان، خودت و خدا بکش
من و تو با هم خب زیادیم
بزار پس که بخوریم، فقط جدا جدا به چشم
که این آدما طاقتِ ماوَرا ندارن و
به همین چِشات قسم که فقط شُعاره عشق
آه!

[هم خوان]
اَ این آدما هیچی در نمیاد، اینا رو باید نسل کُشی کرد
روز و با گریه شروع کردی، تموم کنه فصل و چی؟! درد؟
تا اومدیم پا رو باز کنیم، نفهمیدیم دست و کی بَست (بگو)
باز دمِ امیر تتلو گرم، قُلنجِ این نسل و شیکست
اَ این آدما هیچی در نمیاد، اینا رو باید نسل کُشی کرد
روز و با گریه شروع کردی، تموم کنه فصل و چی؟! درد؟
تا اومدیم پا رو باز کنیم، نفهمیدیم دست و کی بَست (بگو)
باز دمِ امیر تتلو گرم، قُلنجِ این نسل و شیکست

[پل ۲]
ما بد نرفتیم، راه اشتباه بود
ما بد نخواستیم، همیشه انتخاب از بینِ بد و بدتر بود
ما کج نرفتیم، دست ها از تنگنا کج شدند و پاها از کج دستی ها خمیده و لَنگ

[قسمت ۳]
کیو کیو بنگ بنگ
دور پُره آی کیو، همه پرفسور، همه تنگ مَنگ! هِع!
آدما خارِ کفتار و گاییدن، قرنِ بیست و جنگ! پِع!
از تو همه تاریک بی اعصاب، از دور ولی دیسکو و رنگ
عکسا ورزشی تو خفا، ریز گُل و بَنگ
اگه دروغ و پُز خوبه، پس بینِ اینا همه لاشی منم
اگه اتو کشیده میخوای من چِت‌ تو مایه آب پاشیدنم
اینجا همه یورو بازن، ما چه عن شانسیم که ریال داریم
این زمین کیری الاکلنگه و میره بالا و ما میایم پایین
من دوست داشتم یه پرنده باشم که برم حسابی اون بالا مالا ها و
نپیچه گرگ و پلنگ به پاچم
من نرمالی صلح و دوست دارم
رمانتیک و قشنگه تاچَم
ولی مردم خارِ خرس و گاییدن، هر چی چَک میزنی باز هم خوابن
نفس تنگه، خارش و گاییدم
انگار در و دیوارا اینجا آدم خوارن، آه!

[هم خوان]
اَ این آدما هیچی در نمیاد، اینا رو باید نسل کُشی کرد
(بدنِ هر آدمی یه قفسه)
روز و با گریه شروع کردی، تموم کنه فصل و چی؟! درد؟
(این دستِ خودشه که چی تو این قفس نگه میداره)
تا اومدیم پا رو باز کنیم، نفهمیدیم دست و کی بَست (بگو)
(من و تو ممکنه مؤثر باشیم ولی تصمیمِ نهایی با خودشه)
باز دمِ امیر تتلو گرم، قُلنجِ این نسل و شیکست
اَ این آدما هیچی در نمیاد، اینا رو باید نسل کُشی کرد
(پس اینکه چی شدیم و بچه هامون چه طور تربیت شدن و گردنِ هم نندازیم)
روز و با گریه شروع کردی، تموم کنه فصل و چی؟! درد؟
(راستی این فصل از زندگی هم تموم شد، با قفس)
تا اومدیم پا رو باز کنیم، نفهمیدیم دست و کی بَست (بگو)
باز دمِ امیر تتلو گرم، قُلنجِ این نسل و شیکست
خلاص