Gamer

[ورس یک | سانبوی]
من فست رپ کردنِ اصولی رو به همه‌تون ثابت کردم
هر دم زحمت، پازلِ رپمو کامل کردم
شب صد برگ رپ می‌نوشتم
ولی صُبح پاره می‌کردم
غم، تب، سر درد
برا دردم دنبالِ چاره می‌گردم
اومدم این بالا بر نداره فازِ استاد برا من
کالِ بی‌ثمر
تو زمین برا مدفون کردنِ افکارم
دنبالِ چاله می‌گردم
گیر میدی سه پیچ
میگی سرتری از من و پُره تکنیک
Shut Up Man
پشت سرِ من دَری‌وَری تلاوت کردین
پس دهن‌تون آسفالته
حتی اگه باشه داش گاردم باز
نه، نمی‌تونی کنی منو باراندازم
اینایی که برا شما دارن آنن
فازِ وحشی ولی برا ما رامن
نوسانِ ضربانِ قلبم بالا بوده
بالا بوده ضرباتِ کلماتِ فستم
تک‌تکِ بافتای بدنم و تار و پودش
میده بوی رپ؛ بوی ورسای رپم
بالاخره می‌کنم این طلسمو باطل
می‌سپاره منو شنونده به خاطر
اثبات میشه فست رپ کردنم
برا هر شنونده‌ی عاقل و جاهل
زدی پا ورقامون زجه
نقشه اینه باورمون مَچ شه
میشی با رپم آروم بچه
ولی نمی‌دونی مغز برداشت خدشه
آره توی شاهرگامون رپه
هیپ‌هاپ توی باورامون حَله
بشه هر غلتک از روم رد شه
نه نمی‌ذارم این جنبش ترد شه
چَپِرز یعنی کنی کلماتو رَنده
فَستر منم و تو اسبابِ خنده
نرو پُر گاز برا منِ خودکار
پُرکار نرو پُرگاز برابرِ بنده
راه میده بد مغزم جنگندم
ثانیه زد نبضم
رپ، رپ، رپ، رپ
بازی رپ هم هست ترفندم
پاپیچشم، ردم، تک دنده‌ام
تایمی که من هر شب رپ کردم
قافیه از فکم در رفتن
گا میره بد مغزم از سردرد
فانیم هرچندم سردرد

[ورس دو | نیموش]
رپ یه گیمه
می‌دونی منم یه گیمر
آره قلمه لیزر
این بَرا دشمن شب بخیره
بازم میگم رپ یه گیمه
جون میده هر یه بیت بم
کلی آیتم و لول‌آپ داره
غول مرحله بعد گیته
(بعد گیته)

کلماتم چپیده میشه
رو ورق عاناً تکنیکش اینه
منم باز غیرقابل پیش‌بینی
زدم واسه‌ات یه چیز دیگه
حرکاتم به سیست ریده
ولی بازم بهت ایده میده
آره تَه نوسانم، خلبانم، ملوانم که میره گینس
شب تا صبح حاضریم پای میک بمونیم و کار بدیم
اما تو عاشقی، ناله‌ای، فکر جیب و دافتی
سبک تو داره چی؟ واسه چی باید تو رو راه بدیم
خفه‌شو، لال بمیر، پاره‌ای مثِ سقف کاذبی
ما ته جاده‌ایم واقعی، نه مثِ تو فانتزی
آخرش جامدی، فاسدی، مثِ نونِ خامه‌ای
چقدر تو خائنی، ظالمی، دستِ فنت باشه تیغ
پسر تو پایه‌ای، خایه‌ای، چون داری اذعان به این
داری میری جاده خاکی با یه شاسی‌بلند
فاز لاتی، مایه‌داری، حتی با یه مازراتی خایه‌مالی کُلاً
ما که حاجی وانت داریم
می‌ریم بالا جاده شاهی، جاده لاریم، جاده لاویج
باز بگازیم
اصلاً می‌ریم به ییلاق دایی
یا اصلاً می‌ریم بالا بامِ ساری
این‌جوری بیشتر خوش می‌گذره
تا باشی با اونایی که باعث میشن بری
چندتا پیزوری پیش من کص میگن هی
همینا فردا میرن قایم میشن ببین
منی که سرپام، حریف سرما، مریض و مَست
یا بهتره بگم عجیب و سرحال
امّا تو رفتی خارج اَ کشور غریب و تنها
تِکون نمی‌خوره کسی با حرفات
تِم کاریت قدیمی شده اُسکل
ضعیفی چون که فُسفر تو مغزت نی
چَنتِه چی داری؟
همینی خود دکتر
با مدرک قُلابی در میری
دزد شترمرغی
شد تو هر مسیری پُر مُفت‌خور
جوز می‌زنی هر روز صبح
پول، حتی اَ دوست می‌کَنی هنوز تو
بُنز می‌کِشی، توپ می‌زنی، بعد روش قفل
خوب اونی که زوری نمیده دستور خب
نی اونی که زوری نمیشه محبوب شد
اون نمیده دندون مُفت

نیومدیم تو این بازی که لال بمیریم توش
یا فقط واسه اینکه چهارتا داف ببینیم تور کنیم ما
وقتی خود هیپ‌هاپیم، مثِ برج میلادیم
شما فقط باس صاف بشینید روش
نیومدیم تو این بازی که ماچ بگیریم؛ جون
می‌کَنیم به هیچ‌کسی ولی باج نمیدیم زوری
لازم نی حتما که جِر بدیم کاغذو نه
کافیه فقط یه لیوان آب بریزیم روش
چاقال