Έξι Μήνες (Eksi Mines)

[Verse 1]
Όσο η άμμος της κλεψύδρας λερώνει το πάτωμά μου
Ακόμα δεν έκλεισα το ράγισμα από ανάγκη
Έκανα λάθη, αυτά μόνο γεμίσουν τα γραπτά μου
Και μόνο αν γράψω αυτά ίσως μια μέρα βρω μια άκρη
Δεν πήγα στην σχολή μου, πήγα στην Αγγλία να σπουδάσω, μπας και πάρω καμιά ευθύνη
Άφησα πίσω πονοκέφαλο και χρέη στον Pak μοναχά και γύρισα με πτυχίο στις κομπίνες και την κοκαΐνη
Γράφω ανεπαρκώς κι είμαι δειλός για κάθε βήμα
Γιατί το χειροκρότημα δε θα πάρω στο μνήμα
Κι αφού τα μάτια είναι ο καθρέφτης της ψυχής
Φόρεσα μαύρα γυαλιά αφού χειροκροτάν αλλά την όψη της δεν είδαν
Ίσως δεν ήτανε για 'μας αυτή η ζωή
Κι ίσως πεθάνουμε μισοί, ίσως πεθάνω πριν χαρώ
Κι οι γαμημένοι εδώ γίναν μεσσίες του hip-hop
Μα τον σταυρό μόνο εγώ τον κουβαλώ
Η δικιά μου ανταγωνίζεται τις πρώην μου λες και θέλει να νιώσω άσχημα που ένιωσα τόσα γι' αυτές
Και τώρα που έγινε κι αυτή μια από τις πρώην μου κέρδισε να την ανταγωνίζονται οι επόμενες
Έγραψα πολλές μεταφορές, αναφορές κι ύστερα πόνταρα στην τέχνη και στον λόγο μου, μα δεν τους φτάνει αυτό
Αυτοί ψάχνουν τ' αυτονόητα, το εύκολο και βατό μπας και το βαφτίσουνε κι αυτό αληθινό (okay)
Θέλετε αληθινό, ρε γαμημένοι;
Το θέλετε αφιλτράριστο κι ωμό, ρε γαμημένοι;
Σας έλειψε η αλήθεια απ' το hip-hop, ρε γαμημένοι;
Εγώ τα γράφω, αλλά ποιος καταλαβαίνει;
Δεν αξίζει τον κόπο και δεν αξίζει το αίμα
Και δεν αξίζει τον χρόνο, γιατί τέχνη είναι ψέμα
Κι αφού στο πιάτο τους μόνο τα θέλουν σερβιρισμένα (γάμησέ τα)
Ας μάθουν τι είναι Ρόζα Βάμβα για 'μένα
Ήταν ο πόνος της απώλειας που κρατώ
Παίρνει έναν πατέρα από 'μένα και πήρε μια μαμά απ' τη Marseaux
Κι ενώ έλεγα θα διορθωθεί η σχέση μας μέσα στα χρόνια
Προχθές μου είπαν πως σου δίνουν 6 μήνες ακόμα

[Verse 2]
Κι ο κόσμος έχει προσδοκίες από 'μένα
Περιμένουν να τους μάθω να ελπίζουν
Τι θα πουν και πώς θα ζήσουν, τον εαυτό τους ν' αγαπήσουν
Με σκότωσα πριν από το αλκοόλ και τις σκόνες, πριν τα μάτια μου να κλείσουν
Γιατί στον κόσμο που 'ρθα ποτέ μου δεν προσαρμόστηκα και τα ρίχνω σ' εμένα κάπου-κάπου
Γιατί δεν είναι πρόφαση η τέχνη για λεφτά και να εκμεταλλευτώ συναισθηματικά την κόρη κάποιου, τότε τι είναι;
Θέλω να φύγω μακριά
Να καταστρέψω τα πάντα απ' την αρχή άλλη μια φορά
Πού βρίσκεις το κουράγιο και με ακούς ακόμα;
Την εικόνα μου γιατί να θέλεις να τη δεις πιο καθαρά;
Σπέρνω αυτοκαταστροφή για να θερίσω χειροκρότημα
Μαμά, συγγνώμη, η ζωή δεν έχει νόημα
Μπορεί το πολύ-πολύ να βρω μία κοπέλα
Να μας εξαθλιώσει ο χρόνος βίαια μαζί
Σκότωσα την παιδική μου αθωότητα νωρίς
Πιες στην υγεία μου άλλο ένα ποτήρι πριν κοιμηθείς
Κάνε εσύ ένα βήμα να φοβηθώ να κάνω το επόμενο
Ξεψυχούν κάθε μέρα οι ανασφαλείς
Ποτέ δεν έκανα καλή πρώτη εντύπωση, ποτέ δεν ήξερα τι ήταν πιο σωστό να πω
Τι φταίν ο Μανώλης και η Μαργαρίτα κι οι θεοί κάνανε να τους λάχω για παιδί εγώ;

[Outro]
Το τέλος θα 'ναι πικρό
Και με πλησιάζει όλο και περισσότερο κάθε λεπτό
Μην κλάψεις για 'μένα, κλάψε για κάθε στίχο που 'πα
Και δεν πρόλαβα ποτέ να τον κάνω πραγματικό