Αμαρτίες Γονέων (Amarties Goneon)

[Εισαγωγή/Intro (Εκ των Έσω)]:
Τα στέφανά μας έχουν βγάλει αγκάθια που κεντάν σημάδια, λείπεις πια τα βράδια, το πάθος πια είναι πάθημα
Γι' αυτό να είσαι καλά όπου πας μα να υπογράψεις το διαζύγιο πριν τον πας για μάθημα

[Chorus (Εκ των Έσω)]:
Και πες μου για τις αμαρτίες των γονιών σου
Αν εκπαιδεύουν ή παιδεύουν τον βιο σου
Ποια λάθη θα επαναλάβεις στον γιο σου
Ποιος πως μεγάλωσε σωστά να πει τολμά;
Και πες μου για τις αμαρτίες των γονιών σου
Τις κρυφές έχθρες μέσα στο πατρικό σου
Ποιον ξέγραψες, σε ποιον θα δώσεις το φως σου
Όταν η ζωή χτυπάει, εδώ ποιος προχωρά;

[Verse 1 (Brando)]:
Και θέλουν να μου πουν μπράβο, θέλουν να μου σφίξουν το χέρι
Να μ' αγγίξουν όπως φεύγω, να μ' ανακηρύξουν αστέρι
Λένε θέλουνε να δούνε τα μάτια τους μες στα μάτια μου
Ποιος στ' αλήθεια θέλει να ξέρει
Γιατί τα μάτια μου έχουν κούτες από 12 μετακομίσεις;
Ένα σπασμένο πατρικό, φωνές και καταχρήσεις
Ψυχιατρικές περιπτώσεις και μια κρυφή αυτοκτονία
Για να μη βαρύνουν κι άλλες συνειδήσεις
Κρατάω το πιρούνι μου περίεργα, δεν τα 'μαθα καλά, sτα τραπέζια ήταν όλοι στα μαχαίρια, μ' ακούς;
Πέντε στρατόπεδα έμαθα την οικογένεια, αν δε μισούν κάποιον πια μάλλον είναι από τους νεκρούς
Μαμά, συγγνώμη, άξιζες έναn γιο που στέκει λίγο στα μυαλά
Μην πάει χαμένο το αίμα που έφτυνες για να
Μην του λείψει ποτέ τίποτα να νιώθει γεμάτος
Όσο αυτός έψαχνε λεφτά να μεθύσει με τα παιδιά
Μαμά, ζηλεύω, πιστεύεις στον Θεό τόσο πολύ
Κι ευχαριστώ που προσπαθούσες να με κάνεις να πιστέψω
Γιατί πιο πολύτιμη κι από τον χρόνο είναι η ελπίδα
Και κάτι πολυτιμότερο να βρω δε θα μπορέσω

[Chorus (Εκ των Έσω)]:
Και πες μου για τις αμαρτίες των γονιών σου
Αν εκπαιδεύουν ή παιδεύουν τον βιο σου
Ποια λάθη θα επαναλάβεις στον γιο σου
Ποιος πως μεγάλωσε σωστά να πει τολμά;
Και πες μου για τις αμαρτίες των γονιών σου
Τις κρυφές έχθρες μέσα στο πατρικό σου
Ποιον ξέγραψες, σε ποιον θα δώσεις το φως σου
Όταν η ζωή χτυπάει, εδώ ποιος προχωρά;

[Bridge (Εκ των Έσω)]:
Τα στέφανά μας έχουν βγάλει αγκάθια που κεντάν σημάδια, λείπεις πια τα βράδια, το πάθος πια είναι πάθημα
Γι' αυτό να είσαι καλά όπου πας μα να υπογράψεις το διαζύγιο πριν τον πας για μάθημα

[Verse 2: Brando]
Ανάθεμα και αν προλαβαίνουμε, γέρο
Έχουμε δρόμο να καλύψουμε ποιο επάρατος κερδίζει έδαφος
Μέρα με τη μέρα κερδίζει έδαφος, μα είμαι ανένδοτος
Κλειστός και λιγομίλητος σαν να 'μαι ανεπηρέαστος
Οι αμυντικοί μηχανισμοί μου είναι σαν μύες γυμνασμένοι να κάνουν πως αγνοούν
Στρέφουν το βλέμμα μου 180 μοίρες κι είπες δε θες νταβαντούρια και μαζώξεις όταν κρύο σε βρουν
Μαμά, να τους προσέχεις όσο αντέχεις
Κι όταν κουραστεί το σώμα σου, θα σε προσέχω εγώ
Κι αν δεν το πω στον μπαμπά πες του πως ξέρω πώς είναι πια
Πες του πως όλα είναι εντάξει, όλα θα πάνε καλά
Μάνα, θα τα καταφέρω, το παλεύω κι αν δεν το πω στον μπαμπά, πες του πως ίσως τον κατάλαβα πια
Αν μέσα του ένιωθε παιδί όταν είχες μέσα σου παιδί, πόσες ελπίδες λες να είχε ν' ανταποκριθεί σωστά;

[Chorus (Εκ των Έσω)]:
Και πες μου για τις αμαρτίες των γονιών σου
Αν εκπαιδεύουν ή παιδεύουν τον βιο σου
Ποια λάθη θα επαναλάβεις στον γιο σου
Ποιος πως μεγάλωσε σωστά να πει τολμά;
Και πες μου για τις αμαρτίες των γονιών σου
Τις κρυφές έχθρες μέσα στο πατρικό σου
Ποιον ξέγραψες, σε ποιον θα δώσεις το φως σου
Όταν η ζωή χτυπάει, εδώ ποιος προχωρά;

[Bridge (Εκ των Έσω)]:
Τα στέφανά μας έχουν βγάλει αγκάθια που κεντάν' σημάδια, λείπεις πια τα βράδια, το πάθος πια είναι πάθημα
Γι' αυτό να είσαι καλά όπου πας μα να υπογράψεις το διαζύγιο πριν τον πας για μάθημα

[Chorus (Εκ των Έσω)]:
Και πες μου για τις αμαρτίες των γονιών σου
Αν εκπαιδεύουν ή παιδεύουν τον βιο σου
Ποια λάθη θα επαναλάβεις στον γιο σου
Ποιος πως μεγάλωσε σωστά να πει τολμά;
Και πες μου για τις αμαρτίες των γονιών σου
Τις κρυφές έχθρες μέσα στο πατρικό σου
Ποιον ξέγραψες, σε ποιον θα δώσεις το φως σου
Όταν η ζωή χτυπάει, εδώ ποιος προχωρά;