Ετών 16 (Eton 16)

Ετών δεκάξι, θεός φυλάξοι
Μοναδικός κληρονόμος της μεγάλης εντολής
Τυχερός από κούνια, τυπάκι και νταής
Χαλιέμαι κι αγαπώ, μισιέμαι και γελώ, φτιάχνω κεφάλι
Μα έχω τη τρέλα μου κλεισμένη σε μπουκάλι
Που το χω ρίξει στη θάλασσά μου
Να ταξιδέψει με τα χάρτινα όνειρά μου
Να βρει τους ναυαγούς που τραγουδάνε
Για έναν κόσμο που ποθούν και λαχταράνε
Σα ταξιδιάρικα πουλιά που ‘χουν πυξίδα την καρδιά
Και ζουν ακόμα, πετούν ακόμα
Χωρίς η πίστη να τους βγει, χωρίς ο νους τους να καεί
Χωρίς να τρέξει το αίμα από το στόμα
Ετών δεκάξι, είμαι δεκάξι

Είμαι δεκάξι, θεός φυλάξοι
Σ’ αυτόν τον πόλεμο που ζω είμαι στρατιώτης και μωρό
Τι άντεξες για μένανε μητέρα
Να μεγαλώσω δε μπορώ, το γάλα σου είναι χημικό
Ετών δεκάξι, μ’ έχει πειράξει
Που ‘μαι στη νέα εποχή ένα χαρτί που έχει καεί
Το σίχαμα που ζω το έχετε φτιάξει για να πεθαίνω στο κουπί
Μ’ έχετε κλείσει στο κλουβί κι έχω λυσσάξει

Έχω βαφτίσει τη βάρκα μου αγωνία
Όπως τη νιότη μου που βλέπετε σαν μαγαζί γωνία
Δεκάξι συναπτά ξεθεωμένο, πισώπλατα σκληρά μαχαιρωμένο
Μα είναι ξυράφι που θερίζει η αγάπη μου
Και άμα θέλετε να ζήσετε κι εσείς μέσα στο χάρτη μου
Θα λύσετε το Γόρδιο που με πνίγει
Κι άμα διψάσετε θα πιείτε μονάχα από το δάκρυ μου
Πολύ φοβάμαι πως είστε λίγοι
Μα αν λαχταράτε η ψυχή μου να αποτύχει
Στοιχηματίστε μα θα 'χω φύγει
Και σας λυπάμαι για να πω η ιστορία σας πως λήγει
Είμαι δεκάξι, ετών δεκάξι, είμαι δεκάξι