ΕΙΜΑΙ (EIMAI)

Είμαι ηφαίστειο στη Νίσυρο
Μελτέμι στην Κω
Θαμμένος χρόνια σαν το πιο παλιό μυστικό
Αλλάζω με τον καιρό

Κάνω σκέψεις Σποράδες
Ποτέ δεν είδα ευτυχισμένους βασιλιάδες
Είμαι βελανιδιάς στεφάνι και κόκκινη πορφύρα
Τι σε έχει φέρει εδώ, ποια ματωμένη μοίρα

Ψάχνουν για να με βρουν διεκδικητές του θρόνου
Μα δεν είδα κανέναν στο ακρωτήρι του πόνου
Είμαι κεραυνός κι αστραπή
Θέλουν να φτάσουν το ήλιο

Μα έχουν φτερά από κερί
Είμαι αλπινιστής στον Όλυμπο
Σφουγγαράς στην Κάλυμνο
Ο πόνος δεν με λύγισε

Γιατί έχω πνεύμα ατσάλινο
Οι στίχοι μου ασημένια βροχή
Κάτω απ’ τα δέντρα
Κάνουν την τελευταία προσευχή

Τους φαινόταν βαρύ
Για αυτό το παίρνω στον ώμο
Ήρθα να δείξω στον δρόμο
Πόσο ζυγίζει η ψυχή

Είμαι η Ιερά Σινδόνη
Ο χιτώνας του Νέσσου
Έχω γνωρίσει πόνο
Που δεν θα δεις ποτέ σου

Γνωρίζω την αλήθεια
Αυτήν που ελευθερώνει
Έχω τον στίχο
Που ξυπνά την Περσεφόνη

Πρώην μαθητής του κακού
Μέχρι που πήρα χαμπάρι
Την δύναμη του μυαλού
Έχω ελεύθερο νου

Δελφίνι του Αμβρακικού
Και το πληρώνω δεμένος
Στην κορυφή του βουνού
Ο αρχηγός των ατάκτων

Ο βασιλιάς των βουνών
Απ’ το βουνό των κενταύρων
Ως το βουνό των μουσών
Έχω το γνώθι σαυτόν απ’ το μαντείο των Δελφών

Η ψυχή μου έχει ρίζες 10.000 ετών
Με την σοφία των νεκρών
Κι όλο το θάρρος της νιότης
Γεννήθηκα πολεμιστής, λιοντάρι και τοξότης

Ο Προμηθέας δεσμώτης
Η ομορφιά της ύβρης
Η Νέμεσις, η Άτροπος ξέρω ποιον φόβο κρύβεις
Δε μπορείς να ξεφύγεις από ό,τι σε έχει κάψει

Αν κουβαλάς τον πόνο
Άσ’ τον να βγει να λάμψει
Με είχα για χρόνια θάψει
Μες στο Ιδαίον Άντρον

Ο πρώτος γιος του χρόνου
Ο φονιάς των γιγάντων
Και τώρα να ΄μαι πάλι
Με τον χρυσό το στίχο

Με το λευκό κοράλλι
Και την Λυδία λίθο
Φτιάχνω καινούργιο μύθο
Φέρνω το νέο αίμα

Ξέρω τι λένε
Τα μελλούμενα για μένα