Εγώ δεν είμαι ποιητής (Egw Den Eimai Poihths)

Εγώ δεν είμαι ποιητής είμαι στιχάκι
Είμαι στιχάκι της στιγμής
Πάνω σε τοίχο φυλακής
Και σε παγκάκι

Εγώ δεν είμαι ποιητής είμαι στιχάκι
Χάνομαι στον πόνο και στα άγχη
Εγώ δεν είμαι τίποτα παραπάνω από μια νάρκη
Βομβαρδίζω την ψυχή μου άμα λάχει

Εγώ δεν είμαι πολυβόλο, είμαι κρότος
Δεν φοβήθηκα ποτέ τον θάνατο στο είχα πει
Εγώ είμαι από το τέλος πάντοτε ο πρώτος
Έχω φίλο την σελήνη, τον ήλιο και την αυγή

Είμαι ένας καταραμένος ήλιος που δεν φωτίζει
Είμαι μια σελήνη που ντρέπομαι να βγω τις νύχτες
Είμαι ένα παιδί που πάντα η αγάπη τον φοβίζει
Είμαι όλα όσα ένιωθες μα ποτέ δεν είπες

Είμαι ένας περιπλανώμενος τρελός
Σπίτι μου οι νότες, μελωδίες και ο ρυθμός
Σπίτι μου τα μπάσα και τα τύμπανα
Ζωή μου σκοτεινή που δεν αγάπησες το φως

Εγώ δεν είμαι ούτε κάτι, ούτε θεός
Εγώ δεν είμαι τίποτα, μα είναι ο κόσμος κακό
Εγώ απλά μια κουκίδα είμαι σε αυτή την αμμουδιά
Θεότρελος μου στίχος που ζει στον πάτο

Εγώ δεν είμαι ακροβάτης αλλά είμαι το σχοινί
Εγώ δεν είμαι η σκηνή, τα παρασκήνια
Εγώ δεν είμαι ηθοποιός σε αυτή τη γη
Είμαι ένας μίμος πεινασμένος με μία καρδιά γαλήνια

Με τραγουδάνε οι τρελοί και οι αλήτες..
Καταραμένοι με φυλή
Με μια ανεξόριστη ψυχή
Σε άλλους πλανήτες

Ζητούνται ακροατές να ακούσουν τα γραπτά μας
Να μισήσουν την πένα, να κλείσουνε τα βλέφαρα μας
Να σκοτώσουν τα όνειρά μας, να φιμώσουν την φωνή μας
Να μας γράψουνε στα αρχίδια τους, να θάψουν το κορμί μας

Ζητείται αγάπη και φωτιά, να κάψουμε όλο το μίσος της γενιάς
Να διηγηθούμε παραμύθια , να φάμε από τα σκουπίδια
Να σπάσουμε την ασπίδα και με αίμα στον τοίχο να γράψουμε
Ζήτω η ελπίδα

Ζητούνται μάγισσες με μια ελιά στην μύτη
Και κεφάλι ασφαλίτη στον τοίχο μας κρεμασμένο
Ζητείται μπάτσος να του κάψουμε το σπίτι
Και ένα βράδυ να δούμε το σύνταγμα όλο καμένο

Ζητούνται mics που έχουνε να πούνε κάτι
Ζητούνται μόλυβδοι να γράψουμε κομμάτι
Ζητείται λίγη τσίπα λίγος σεβασμος
Ζητούνται βίτσια από αγκάθι και ενός λουλουδιού άνθος

Ζητούνται άσχημες γυναίκες παχουλές
Και από απεγνωσμένο κόσμο να ακούμε ζητωκραυγές
Ζητούνται ηλίθιοι, αφελείς, ονειροπόλοι και μαλάκες
Βαρέθηκα πια να κρίνονται αρουραίοι μεσ'στις φάκες

Ζητούνται μουσικοί με μία τρέλα περίεργη
Ζητούνται ελεύθεροι αφηρημένοι ζωγράφοι
Ζητούνται επειγόντως άνθρωποι
Γιατί τα κτήνοι στην αντεπίθεση έχουν περάσει

Εγώ δεν είμαι ποιητής, είμαι ο λυγμός του
Είμαι ένας δείπνος μυστικός
Δίπλα ο Ιούδας κλαίει σκυφτός
Και είμαι αδερφός του

Εγώ δεν είμαι ποιητής είμαι στιχάκι
Είμαι στιχάκι της στιγμής
Πάνω σε τοίχο φυλακής
Και σε παγκάκι