Dünyanın Omurgası

[Verse 1]
Onun sesiyle yıllar önce boğulmuş sesim
Hiç duyan yok; duyanın ömrü bi'kaç nefeslik
Rutini boynuma sardığından mıdır bu his
Hep sıkıntı, o hizadan başka bi' yerdeyim

Lanet olsun, kafamda büyüttüm seni
Yok dedikçe var oldun içimden tutundu ellerin
Hizayı bozup cetveli kırdıkça terledin
Yalan mı adını duymak için fazla bekledim

Yanımda zamandan bi' parça taşırım her zaman
Dışımda insanım içimde silinmiş bi' taşra var
Varlığın başımda ağrı yaptı bu aralar
Nedense bunu düşünmek için çok nedenim var

Senin hakkında duyduğum yalanlar elastik
Biletsiz bi' yolcuyum ben inansaydım inerdim
Seninle ben eskiden bi' vücutta tektik
Ki bi' teknik bulup attım sеni düştün yere çek git

[Verse 2]
Sana bir isim vеrmemin zamanı gelmedi mi
Herkesin bilip de söylediğini sevmedim
Şimdi durup dinliyordur bütün sesleri
Beni terk edip ermiştir huzura gülüyordur kesin

Günaha ortak olmuyorsa hiçbi’ fani
Beni dünyanın ortasında bıraktıysa hain
Dizüstü çökmem için eğittiyse tarih
Kim ölür kim kalır bilemem çökmüyorum yani

Bilimin çare bulamadığı yerden selamlar
Yani odam, yani bi' boşluk bu duvarlar
Dünyanın omurgasına kanser gibi saplanan
Seni yok etmeye geldim cebimde tonla kavga var

Yok olmanın tadı yok, var olmanın tadı yok
Düşünmenin sonu yoksa var etmenin yolu yok
Baktığım her yerde senin korkun arz oluyor
Yine de duyan bilen yok, çünkü bi' sen yok