Guus Meeuwis
Guus Meeuwis
Guus Meeuwis
Guus Meeuwis
Guus Meeuwis
Guus Meeuwis
Guus Meeuwis
Guus Meeuwis
Guus Meeuwis
Guus Meeuwis
Guus Meeuwis
Guus Meeuwis
Guus Meeuwis
Guus Meeuwis
Guus Meeuwis
Het is wel raar, we zijn tevreden
Na een dag die je vergeten wil
Opgelucht, maar moegestreden
Alles slaapt, het huis is stil
Maar ik weet niets meer te zeggen
Dat hoeft ook niet het helpt je niet vannacht
Ik wil alleen naast je liggen
Mijn ogen dicht
Dicht tegen je aan
Voor het eerst heb ik gebeden
Op een dag die je het liefst vergeet
Het hoge woord, heb ik vermeden
Ik snap nu wel waarom ik dat deed
Maar ik weet niets meer te zeggen
Dat hoeft ook niet het helpt je niet vannacht
Ik wil alleen naast je liggen
Mijn ogen dicht
Dicht tegen je aan
Toch is het gek, het blijft bijzonder
Het was natuurlijk niet voor niets
Het is en blijft een prachtig wonder
Een schrale troost voor wie verliest
Maar ik weet niets meer te zeggen
Dat hoeft ook niet, het helpt ons niet vannacht
Ik wil alleen naast je liggen
Mijn ogen dicht
Dicht tegen je aan