Μου λες
Οι δικές μας πληγές
Άραγε θα κλείσουν ποτέ;
Θα ‘ναι πάντα ανοιχτές;
Και κλαις
Και ζητάς μια αγκαλιά
Μια μεγάλη αγκαλιά
Θάνατος στη μοναξιά
Κι οι ζωές
Μας έχουν περάσει οι μισές
Μες σε χαρές και σε στρες
Σε ξενύχτια και φέηλ
Μου λες
Είναι οκ να είσαι σκατά
Να τρελαίνεσαι να πονάς
Ιδρωμένος να καρδιοχτυπάς
Μου λες
Είναι οκ να διαφέρεις
Να αμφισβητείς να υποφέρεις
Μα προσοχή στην αγέλη
Μέσα μου ένας ουρανός
Όλη την ώρα καθαρός
Όλη την ώρα γαλανός
Κι ας το παίρνουν κάποιοι αλλιώς
Και σου ‘χω γράψει ποιήματα, θυμάμαι να στα πω
Κι έχω κάνει βήματα πίσω αλλά κι εμπρός
Και πέρασα από 1000 κύματα να φτάσω μέχρι εδώ
Μου φαίνεται απίστευτο αν το καλοσκεφτώ