Defterlerim (intro)

[Verse 1]
Çok ağlamış defterlerim, hiç gitmemişim yanlarına
Unutup onları, bırakmışım kendimi kör gecenin kollarına
Tozlarını sildim önce, mutlu oldular beni görünce
Oluşan tek bir düşünce, "yazmam gerekti gönlümce"

Defterlerimden biri hem de en iyi sözlerimin sahibi
Dikildi karşıma sordu "Sana bizi unutturan şey neydi?"
"Efendiden hesap sorulmaz" dedim, sinirle kalktım ayağa
Sonra sindim köşeme, cevap, kocaman boş bir dünya

Tekrardan indi aşkı yüreğime, defterlerimin hepsinin
Bir kalem aldım ellerime dedim "Onu defterlerimde gezdirin"
Yol yordam bilmez, öğretin, güzelce nağmeler söyletin
Ellerim işini bitirmiş, haydi dudaklarım, siz de dinletin

Kalem tutmayı bilmem ben yazı yazmayı yağmur yağmadıkça
Gelmeyi bilmem ben gitmeyi birileri çağırmadıkça
Her satırda kendimi anlattım ben bıkmadan usanmadan
Yeniden doğdum galiba saatim ölümü vurmadan