Darvish

{آلبوم براندازی | متن آهنگ «درویش» از رضا پیشرو}

{مقدمه}
Father Sound
خودمونیم، غریبه که اینجا نیست
تمام این سال‌ها تو یادم دادی که
چه جوری ایمان داشته باشم و
اونو به بقیه بدم
تو بهم یاد دادی
چه جوری قدرتمند باشم و
هزار بار خوردم زمین پاشم
ولی یه سوال
چرا این کارا رو می‌کنی؟
چرا ساکتی، ها؟
چرا با ما این کارو می‌کنی؟

[قسمت یک]
این روزا خیلی غیر منتظره‌ام
آروم تو ذهن مضطربم
محکمم که وایسادم و
مشت می‌زنم، قفلمو پشت سرِ هم
خوارشو گاییدم
هرچی دوست داشتی شد غدقن
اگه محو طوفانی
هرچی نور خواستی
پشت سر من بیا
سختشو رفتم، مطمئنم
فرکانساتو تغییر میدم
به هرکی دوست داری زنجیر می‌بندن
ولی وحشی می‌کنن، وقتی سمی
به هر نحوی نزدیک میشن
رو اون اهلی هم شمشیر می‌بندم
که هر روز منو غمگین می‌کرد
برا همینه تو آیینه قدی
یه مرد بی‌رحم و درویش دیدم
می‌گفت هلت میدم تو میدون
هیجان بُرد و قهرمانی روبه‌روته امروز
پر فلشه تو چشمِ تو محبوبیت اضافه میشه باهاش
پُره عرق بدن تو میره روبه‌روش
میری روی پل، به گوشی قفل
انرژیه بُرد به تو میده شوک
ترکیده مخ ولی راه مونده
خاموش نمی‌کنیمش که آسون شه نه

[همخوان]
به بیرون نمیتابم
توی جاده‌ی بی‌ماه
بذار به ایمانم
که بی‌صدات نمی‌تازم
نگاهم که می‌نداختی
بی‌تاب ادامه می‌دادم
وقتی آسمونِ دل تیره تاره
باهات ستاره می‌سازم
تو رو تو ماه نمی‌شناسن
خودمو تو چاه نمی‌ندازم
دستت رو شونه‌هامه
تا تهش با عطرت روزگارو ساختم
از صفر تا خونه‌های آخر
نقشه‌ی کوسه‌ها به باد رفت
از وقتی کودتا به پا کردی
تو قلبم باز ادامه دادم

[قسمت دو]
کافر به کیش خود پندارد
همین‌قدر بگو بعد بسپار حق
اگه نمی‌مونم چون ارزش دارم
ولی اگه موندم بوده قلبت با من
کل دایره رو ابری گشتم
رو نخ راه رفتم تا ابریشم شم
هر کی بد می‌کرد، صبر می‌کردم
خدا می‌بخشید، منم می‌بخشم
بدنم ساکت
رقص سایه‌ش رو کاغذ باطله
داره منو تحریک می‌کنه که
یه جهنم امشب روی کاغذ باشه
به رویا باور داشتم
اما دنیا رو آب برداشته
کجا بریم وقتی سرنوشت
دست کمان‌گیر آذر ماهه
وقتی که روح ما در حال سقوطه
نمی‌خواد از خوابم پاشه
خشت رو خشت
تو هر دشتی گذاشتیم و
عصری گذاشتیم پُر از آهن پاره
اونی که چشماش از همه‌مون
بهتر می‌بینه یه کور مادرزاده
منجی همونه که هر دفعه پاش
روی زمین بوده شاهرگ داده
حقیقت دنیا رو بهتر می‌کنه
داره مُردت واسه زندت می‌دوئه
مردم سال‌هاست قربانی شدن
این ملت تو کون اون ملت می‌کنه
عطشش تشنه‌ش می‌کنه و
محو سرابا و عشقم می‌کنه
برا چیزایی که با یه چشم به هم زدن
از دست میده کشور می‌خوره
خدایانی که واقعی نیستن و
ملاهایی که ظالم و دیون
گمراهایی که فاسد و گیجن و
اطمینان دارن خالقو دیدن
این‌بار شدیم از تو عوض
اونا که خون دادن هم خونمن
هر روز تو پیاده‌رو
یکی شبیه‌شون رد میشه از اونورم
از همیشه مجنون‌ترم
قلم برداشتم، افسون نشم
اول به خودم دستور بدم که
بلند شم ترسو فرمون ندم
حتی اگه شده گردون فلج
از دیوا پُر شده هفتون سرم
چشم برنمی‌داریم از روی هدف
با اینکه انبوه درد روی هم هست

[همخوان]
به بیرون نمیتابم
توی جاده‌ی بی‌ماه
بذار به ایمانم
که بی‌صدات نمی‌تازم
نگاهم که می‌نداختی
بی‌تاب ادامه می‌دادم
وقتی آسمونِ دل تیره تاره
باهات ستاره می‌سازم
تو رو تو ماه نمی‌شناسن
خودمو تو چاه نمی‌ندازم
دستت رو شونه‌هامه
تا تهش با عطرت روزگارو ساختم
از صفر تا خونه‌های آخر
نقشه‌ی کوسه‌ها به باد رفت
از وقتی کودتا به پا کردی
تو قلبم باز ادامه دادم