Daneshe Khiabouni

اين سبک از دل خيابون مياد با دانشش/يه نوع پاداشِ که/خدا بهت تو اين دنيا ميده تا روحت آماده شه/ يه روزی بالا
بره
نه جای يه مشت چاقالِ که/ميگردن توی کاباره ول/يه سس تند روی سالادِ فکر/زهرشو بالا بکش با من/آها گرفتت
اين اتم منه ک* خوار اپنهايمر/متفاوت/پُر واژه پُر خواسته/روی ضرب با يه نت ساده شده عازم/اين مسافر چونکه خودش
خواسته
نميخوابن پلکاش تا نبينن صبح رو با چشم/دُز ثابت مصرفشم قرص ماهِ/شده شاعر تا روزی که کره واسته/تو خشاب
مغزش پر از سرب داغ
شايد يه قهرمان شدش زاده/تو هر کدوممون اين جهان رو کنه عاشق/کل گَله تو يه گُله جا شه به اسم فکر
هرکسی خودش باشه نه مثل يه طوطی که هرچی به خوردش دادن بهت بگه/بيايم بيرون از طلسم جسم/برسه دل صداش
به گوشمون تا انسان دوباره زنده بشه
کرکره ی عقل رو بدی بالا تازه ميفهمی خدا چيا داده هديه بهت/اون دوتا چشم به کارت نمياد به غير سوميش/که ديدن اصلی با اونه نميشه کدر
دونه دونه ميفتيم تا به ريشه برسيم به ريشه ی عشق/که نميشه زشت با هر چی سياهيه/طاقت مياريم ديگه زير ديو تنهایی
تيره ميشه تباهی/بی ميليم به فردا نيست چيره بهمون زمان/احساس زنده ميشه انسان شکل ميگيره همه توی الانيم
يه سواری به جاهایی که نميشه رفت/اون موقع ست که حرف داری حرفایی که نميشه زد
نيازی نيست که چيزی جمع شه واسه جيب و شکم/رسيديم به ريشه رفته