Body_load

Odloty-pod wpływem niezidentyfikowanych środków

To wszystko jest
kompletnie nielogiczne
buja mną na lewo
i na lewo i na prawo i na lewo
a idę prosto

szumi wiatr, szumią myśli
pada śnieg
i czuję jego lekkość,
a spada na ziemię jak tony skał
ciężko

idę z prędkością światła
w żółwim wykonaniu
nie wiem czy idę
czy brodzę czy błądzę
w zatraceniu zmysłów, uczuć i

tracę się, spadam w górę
i w dół
myślę o niczym, patrzę
i czuję gorycz i słodycz i

to wszystko jest takie
kompletnie nielogiczne
nie wiem co czuje
nic to już coś
bo nic to już pustka
aż pustka

I z tej chwili
nie pamiętam nic
tylko te chore obrazy
tego chorego odlotu
który był tak straszny i piękny zarazem
że aż byłam szczęśliwa choć chwilę

Wizja 1Czuję, ja czuję moi drodzy
czuję więcej niż przedtem

słyszę więcej głosów mej duszy
obijają się o ściany, wracają
wrzeszczą, bolą, cichną

czuję miękkość, szorstkość, brak wartości
szmat, które mam na sobie

czuję lepkość wody, tak dziwnie
i pociągająco spokojnej,
ale niebezpiecznie żywiołowej

zastygam i czuję
swój własny, niespokojny oddech
który odbija się milionem wrzasków o ścianę
słabnie, zastyga, znika

słyszę muzykę
i czuję ją bardziej niż kiedykolwiek wcześniej
bo ta muzyka płynie z serca
ukazuje obrazy na ścianie
mojego horyzontu

obraz się traci, zostaje dźwięk
słyszę spadające płatki śniegu
dźwięk obija się o progi mej duszy
daje ukojenie

zagłębiam się w ten stan
jakże tajemniczy i niespokojny

słyszę ciche wołanie o pomoc
ale czy to ja?
dźwięk się traci, wraca obraz

patrzę w lustro i chcę wydać dźwięk
ale jedyne co robię
to padam na kolana
a łzy spadają z przepaści oczodołu
i obijają się o progi mej duszy