Bez Pamięci

Czasem chodzi mą ulicą...
Dziwne to, że sam
Bez powodu, jak ty
Jego twarz uniesiona po nimb
Do mych okien krzyczy
- Chleba!
Czasem chodzi ma ulicą...
W swoich dłoniach ma
Dwoje małych jak pył
Czy szesnaście lat, matko, da sił
Gdy przy tobie ojca nie ma?
Starta na proch
Przez ludzi
Czczą kierat... by prędzej to szło
Toczą się kamienie bez imienia
Czasem chodzi mą ulicą...
W długi habit wlazł
Bez powodu, jak ty
Jego dłoń uniesiona po nimb
Zmienia pieniądz na marzenia
Wierzyli, że on użyje magicznych zabawek
Lecz ksiądz bawił się zwyczajnie w doktora
Wierzyli, że on użyje magicznych zabawek
Lecz on bawił się zwyczajnie w doktora
Czasem chowasz w swoje dłonie oczy pełne krwi
Krwi sczerniałej od łez
Który świat, wznoszony po nimb
Czekającym dał na próbę
Stary szklany dom