Αστική Χίμαιρα (Astiki Himera)

Η στραβή θα γίνει απ’ τη στιγμή
Που με τη σιγουριά μαζί θα χεις κοιμηθεί
Όταν μικρόφωνο έχω μεσ’ στο κόσμο σου μπαίνω
Και φέρνω για το φόβο σου την υπερτροφή
Διαλύω βλέψεις, οι σκέψεις
Τείχος σινικό τη μία και την άλλη σκόρπιες λέξεις
Αυτό που βλέπεις είν’ αυτό που θα επιλέξεις
Κι ό,τι σε σένα θα επιτρέπεις!
Ό,τι σ’ ανέβασε
Είναι το ίδιο μ’ ότι σ’ έσπρωξε να πέσεις
Η κρατική ειρωνία… το σύστημα απ΄ τη μία
Σε μαχαιρώνει κι απ’ την άλλη σου ζητάει ν’ αντέξεις
Με μανία, στου εγωισμού τη τυρρανία
Τραγωδία εν Αθήναι!
Η κοινωνία να μας γαλουχεί με βία
Ενώ αλητεία να προσποιείται πως δεν είναι…

Στου άστεως τη χίμαιρα
Το αύριο μπαίνει υποθήκη για το σήμερα
Σισσύφειος προσπάθεια
Ν’ αποδράσουμε από το τίποτα

Στο χέρι της αμάθειας το κέρας της αμάλθειας
Στιγμής διαύγειας
Από το κόσμο της παράνοιας
Πρωτού βρεθείς ξανά στο λαβίρυνθο της αδράνειας
Ο μύτος της Αριάδνης
Που κόβεται μ’ ό,τι κάνεις
Η πειθώ της πλάνης
Η τάση του να βρίσκεις ό,τι ψάχνεις, με πιάνεις;
Το μοιραίο είναι τυχαίο
Το πεπρωμένο σου να χάνεις ό,τι αγαπάς
Αν γι’ αυτό δε μπορείς να πεθάνεις!
Θα το ζήσεις, είναι το πρόβλημα της λύσης
Η ευκολία στη βολή κι η δυσκολία να το ζορίσεις
Της θλίψης το κεφάλι να συνθλίψεις…
Να το συντρίψεις…
Γιατί αν ξέρεις ν’ αγαπάς θα ξέρεις και να πολεμήσεις!