Ασπίδα (Aspida)

[Verse 1: Ραψωδός Φιλόλογος]
Όσα μας είπαν να διαβάσουμε δάσκαλοι φωτισμένοι, διανοούμενοι
Σχολικά βιβλία γραμματιζούμενοι
Να μάθουμε όσα μάθανε κι οι προηγούμενοι
Και να είμαστε γι' αυτά υπερήφανοι και χαρούμενοι
Μας είπανε για το πώς κερδίσαμε σε μάχες
Για ένδοξους αγώνες, Αθηναίους, Σπαρτιάτες
Για Παρθενώνες, για Ικτίνο και Καλλικράτη
Για αρχαίους φιλόσοφους - Πλάτωνα, Αριστοτέλη, Σωκράτη
Κι αυτό είναι κάτι αδιαφισβήτητα πολύτιμο
Μα για να το κερδίσουμε πληρώσαμε αντίτιμο βαρύτατο
Να μάθουμε κατα το ήμισυ
Τ' άλλα δε συμφέρουνε την έθνική συνείδηση
Για σκέψου το, στα σχολικά σου βιβλία
Διδάχθηκες πραγματικά αντικειμενική ιστορία;
Σου 'πε κανείς πραγματικά για τη δεξιά
Φρονημάτων πιστοποιητικά και για εξορία
Πολυτεχνείο, χούντα ή σου τα 'παν ό,τι κι ό,τι;
Σου μίλησε ποτέ κανείς για τον Βελουχιώτη;
Απλούς ανθρώπους που πέθαναν σε πηγάδια και βούρκους
Ή σε έμαθαν μονάχα να μισήσεις τους Τούρκους;
Απάντησέ μου, τους Αλβανούς γιατί μισείς;
Δε σου μάθαν πως ήμασταν μετανάστες κι εμείς
Πριν κάποια χρόνια; Ίσως κι εγώ να 'μαι λάθος
Μεγάλε, ξύπνα, διάβασε και ψάξε μονάχος
Κέρδισε γνώση, μόνο αυτή θα σε σώσει
Από την άγνοια που δεκαετίες μας έχει ζώσει
Μην αφήνεις να σου φορούν παρωπίδες
Κλείσε τηλεόραση, ραδιόφωνα, εφημερίδες
Κι ίσως έτσι να έρθουμε στα σύγκαλά μας
Αν βλάκες μείνουμε, βλάκες θα 'ναι και τα παιδιά μας
Κι ίσως έτσι να ξανανάψει μια σπίθα
Που θα την έχουμε αέναη ασπίδα

[Chorus: Ράψωδος Φιλόλογς]
Γνώση, ψάξιμο, διάβασμα, ενημέρωση
Γι' αυτό που σ' έμαθαν να λες πάτρια εδάφη
Άγνοια, πόλεμος κι εξουδετέρωση
Γιατί είναι ασύμφορο ο άνθρωπος να μάθει
Πάθος, σκέψη, κριτική και αναζήτηση
Γι' αυτό που σ' εμαθαν ν' αποκαλείς πατρίδα
Πνεύμα, οξυδέρκεια και αμφισβήτηση
Στην προπαγάνδα τους αέναη ασπίδα

[Verse 2: Πολύτροπος]
Θέλω λίγο χρόνο για να δω αυτόν τον κόσμο μόνο
Να περνά, να ξεχνά αυτά που είδε στα τυφλά
Παρά να παραπατά σε στενά σκοτεινά
Να γενιούνται χίλιες σκέψεις στο μυαλό απ' το πουθενά
Η πένα στο χαρτί να μπει, να βρεθεί κι η αφορμή
Λίγο μελάνι να χυθεί, η ιστορία αυτή
Να γραφτεί απ' την αρχή κι ας έρθει κάποιος να σου πει
Και το πώς, το γιατί, πες του να ψάξει σε βιβλία σχολικά αν μπορεί
Πού πήγαν οι σχεδίες με μετανάστες κι ήρθαν απ' τη δύση;
Και κάνατε κατάσταση και με αυτήν την άλλαγη
Στην παιδεία τι θα βγει; Γιατί εμένα μου μυρίζει χουντική εποχή
Έτσι είναι τώρα στην Ελλάδα - τέρμα βρόμα
Αυτοί που κυβερνούσαν τότε κυβερνάνε τώρα
Δεν έχει τέρμα η κατηφόρα, δεν υπάρχει γυρισμός
Με λίγη γνώση όμως
Θα κρατούσαμε κόντρα, θα πατούσαμε φρένο
Όλοι μαζί στον τροχό, ίσως τους βάζαμε για λίγο
Να σκεφτούνε κι η ασπίδα θα ήταν εμπρός

[Chorus: Ράψωδος Φιλόλογς]
Γνώση, ψάξιμο, διάβασμα, ενημέρωση
Γι' αυτό που σ' έμαθαν να λες πάτρια εδάφη
Άγνοια, πόλεμος κι εξουδετέρωση
Γιατί είναι ασύμφορο ο άνθρωπος να μάθει
Πάθος, σκέψη, κριτική και αναζήτηση
Γι' αυτό που σ' εμαθαν ν' αποκαλείς πατρίδα
Πνεύμα, οξυδέρκεια και αμφισβήτηση
Στην προπαγάνδα τους αέναη ασπίδα