Απών (Apon)

Κατ' απ' του κράτους το ραντάρ, της μόδας το γρανάζι
Πηγάζει, το αντίθετο, που στ όνομα μου μοιάζει
Το επίθετο μου τι το θες; Το επίπεδο μου γκάζι
Απ΄το κέντρο τ΄ουρανού μέσ΄το κενό σα καμικάζι
Φορές δεν θέλω την αλήθεια κι ας μ αρπάζει απ΄τα μυαλά
Τη ζωή μου αρπάζω απ΄τα μαλλιά μετά
Και στα γραπτά μου βάζω πινελιά, μετά από τα μεσάνυχτα
Μετά από τα ποτά, μετά απ΄αυτά είχα ξεχάσει και που άνηκα
Το μέλλον δείχνει ψύχρα και φοράμε κοντομάνικα
Πήρε το κεφάλι μου φωτιά, φέρε μου μάνικα
Αν δεν πάμε μαζί μάλλον θα χάθηκα
Οι δρόμοι ξέρουν το ποιόν , ποιος είναι και ποιός σπρώχνει προϊόν
Ποιος είναι γεύμα και ποιος πρωινό
Σαν να ψάχνω την αγάπη στο ηθών
Ένα δυο , μηδέν ένα εφτά μετά Χριστόν
Με 2017 ήδη χρηστών, πρόσωπα τόσων χρηστών
Και όλα πάνω κολλημένα στα πρόσωπα των πιστών
Ο πίθηκος σηκώθηκε, περπάτησε και έγινε δεσμώτης των μισθών
Απ΄τις ζωές αυτών απών...

Δυο φύλλα μπερδεμένα, μηδέν στις προοπτικές
Ένα κόσμο βλέπω μόνο πάνω του εφτά πληγές
Δυο φύλλα κολλημένα μηδέν εναλλακτικές
Σ΄ένα κόσμο ακριβό, που πληρώνουμε εφτά φορές
Δυο μάτια ματωμένα, μηδέν γράφει το στρες
Και έχω ένα, ακόμα ένα, μετά εφτά μέρες κενές
Ακόμα ζάντα ,2017, Taburo Bota
Το τώρα κρατάει για πάντα (το τώρα κρατάει για πάντα)
Αντέχουμε μέσ΄το σοκ
Δάγκωσε το, για να δεις αν είναι αληθινό χιπ χοπ
Δίνω πνοή στον Frankenstein, κάνοντας ηλεκτροσόκ
Κι επικίνδυνα το παίρνω στο δρόμο μου με οτοστόπ
Στη πλάτη την ευθύνη, κανείς δεν κατευθύνει
Εκείνη την αγέλη που μέσα της κρύβει κτήνη
Μεγάλωσε ο κόσμος ή μάλλον έχω μικρύνει
Μα έχω γνώση, άρα, που να βρεις θεό για να με κρίνει
Απέχω μια πνοή απ την ανάσα της
Κι έχει την γεύση ζάχαρης
Μα δεν με πιάνει καν λες κι είμαι ο Πάσαρης
Εδώ δεν μ έπιασες εσυ, ανάσα πήρα απ τη ζωή
Δεν ήτανε καμία εκεί , είμαι απών