Απλοί Άνθρωποι (Aploi Anthropoi)

[Verse 1]
Αταξία κι αφραγκία πρόβλημα μου χρόνιο
Μ' αν είχα ίσως τα 'χανα πίσω απ' τ' αεροδρόμιο
Αγάπες μου παλιές φωνάζουν «Καλό κατευόδιο»
Τα χρόνια με δίδαξαν για κάλο κάθε εμπόδιο
Μικρός στο μάτι μου είπαν μ' αυτό είναι προνόμιο
Τρυπώνω και καρφώνω σαν ψηλός στο Ποσειδώνιο
Εκεί έξω, αναζητώντας ντάμες δίχως βαλέ
ΛιάρεςκωΞε, καλές για ένα τσίμπο στο WC
Τα χρόνια με δίδαξαν σε πουλάνε κι οι δικοί σου
Κι αν αράζουμε μαζί είναι «Εξηγήσου ή γαμήσου»
Πικρή αλήθεια οι πιο κοντινοί γαμιούνται πρώτοι
Ο δώσαν του δώσαντος σαν τον πληροφοριοδότη
Έχω αγάπη για όλα τα λυκόπουλα μου στη γύρα
Μπλέκουνε ράκια με μπύρα, ξερνάν στον ανελκυστήρα
Οι επόμενοι εμείς, διαμάντια μες στη σαπίλα
Γι' αυτό τους έχω στην καρδιά μου κι όταν γίνονται φύρα
Δεν είναι ψέμα πως αυτή η πόλη μ' έχει τρελάνει
Ένα μεγάλο «Άντε γαμήσου» από τη Θέρμη ως το Ποτάμι
Θεέ μου, τι λέω; Μάνα, ο γιος σου τα χάνει
Όλα οδηγούν Σταυρούπολη σαν το 27άρι

[Chorus]
Ζούμε στη νύφη, οι πιο πολλοί μας άφραγκοι
Απλοί άνθρωποι, καλή παρέα και κάνναβη
Ζορισμένοι μα άνετοι γι' αυτό κοιτάνε άναυδοι
1-3-1-2, όλοι οι μπάτσοι μπάσταρδοι
Ζούμε στη νύφη, οι πιο πολλοί μας άφραγκοι
Απλοί άνθρωποι, καλή παρέα και κάνναβη
Ζορισμένοι μα άνετοι γι' αυτό κοιτάνε άναυδοι
1-3-1-2, όλοι οι μπάτσοι μπάσταρδοι

[Verse 2]
Εδώ κρατάμε παραδόσεις τόσα χρονιά έτσι και φέτο'
Οι άνθρωποι μου style στον γκρεμισμένο Αλέκο
Μετά τη δύση του ηλίου έλα να πάμε μια τσάρκα
Πίσω στα πάρκα που ακούμε rap και ψήνουμε σάρκα
Από ανατολή ως δύση σε σπίτια και σκαλοπάτια
Όλοι ψάχνουνε αυτό που κοκκινίζει τα μάτια
Το δαγκώνουν οι εχθροί και το μοιράζοντ' οι φίλοι
Σε μια ζωή πιο υποφερτή μ' ένα φιτίλι στα χείλη, hey
Ποιος θα κρίνει εμάς κι όλα αυτά που βιώνουμε;
Κάποιες μέρες ζούμε, τις άλλες επιβιώνουμε
Εδώ μαζεύουν για να ξεπληρώσουν την πόρτα
Κι άλλοι πληρώνουμε με ίδρωτα νοίκια, νερά και φώτα
Μέσα στο στόμα του λύκου, στο ακριβώς, όχι περίπου
Εδώ γεμίζουμε κεφάλι στα αρχαία της Μελενίκου
Κάθε νύχτα η συμμορία είναι σε πλήρη απαρτία
Κάθ' αμαρτία είναι γλυκιά σαν πα-πα-παρανομία
Κι εφόσον δεν παίζει, μια ρισκάρω να δώσω μια
Σ' αυτόν τον λίτη στο απέναντι παγκάκι ευκαιρία
Μέσα σ' αυτό το μπουρδέλο ψάχνεις να βρεις ηρεμία
Μα όλους μας μπαίνουνε ιδέες κάτι απογεύματα κρύα

[Chorus]
Ζούμε στη νύφη, οι πιο πολλοί μας άφραγκοι
Απλοί άνθρωποι, καλή παρέα και κάνναβη
Ζορισμένοι μα άνετοι γι' αυτό κοιτάνε άναυδοι
1-3-1-2, όλοι οι μπάτσοι μπάσταρδοι
Ζούμε στη νύφη, οι πιο πολλοί μας άφραγκοι
Απλοί άνθρωποι, καλή παρέα και κάνναβη
Ζορισμένοι μα άνετοι γι' αυτό κοιτάνε άναυδοι
1-3-1-2, όλοι οι μπάτσοι μπάσταρδοι