Αναπάντητα Ερωτήματα (Anapantita Erwtimata)

[Verse 1]
Για άλλη μια νύχτα , στο μυαλό μου πήχτρα
Φοβίες, στρες, άνχος
Και είσαι μονάχος με σκιές μονομάχος
Ποιο το λάθος και ποιο είν' το σωστό
Πολλές φορές νιώθω κομπάρσος
Σε γεμάτο σκηνικό
Και κάπου στο βάθος του θιάσου,ενός θιάσου
Που η μαγκιά σου είναι ανάλογη με τα λεφτά σου
Που η λύπη μου είναι χαρά σου
Τα σχέδια και τα όνειρα σου είναι να τα χεις όλα δικά σου
Μα για φαντάσου να μην έχεις την υγειά σου
Γι' αυτό βιάσου
Και όπως είσαι,κλήσε τις πληγές,σβήσε
Σκέψεις κακιές σαν κι αυτές
Και ζήσε όπως θες
Γιατί οι στιγμές περνάνε πάνε,και πίσω δεν γυρνάνε
Σα του ρολογιού τους δείκτες που ποτέ δε σταματάνε
Όμως φοβάμαι όταν σκέφτομαι πώς θα 'ναι τα πράγματα σε λίγα χρόνια
Που μόνο με κουπόνια θα κάνετε ψώνια
Βάζουν διχόνια στα πιόνια τα όρνια
Στα σαλόνια τα φαντάσματα του 2000
Αντί για σεντόνια φοράν γραβάτες
Και κοστούμια με βάτες
Για να δείξουν πως έχουνε πλάτες
Κοροιδεύουν τον εαυτό τους με αυταπάτες
Δαίμονες, βάζουν ιδεές έμμονες
Σε όλους τους Έλληνες
Μα αντιστέκομαι ακόμα
Είσαι απ' τους λίγους που μου ξέφυγες

[Chorus]
Με αινίγματα, δηλήματα και αναπάντητα ερωτήματα
Βασανίζω το μυαλό σου, μα δεν κερδίζεις τίποτα
Επιδιώκω με κάθε τρόπο να σε βάλω μέσα στο κόλπο
Μα μην κάνεις τον κόπο, ξέρω τον τρόπο να σε διώκω

[Verse 2]
Σαν ερευνητής θαλασσοπόρος στου μυαλού μου την τρικυμία
Προσπαθώ να θέσω υπό έλεγχο,σε ισορροπία
Ένα σκαρί,τον εαυτό μου,ανάμεσα σε ευνοϊκούς
Και αυτοκαταστροφικούς ανέμους
Που πηγάζουν απ' το εγώ μου
Τα νερά μου,διαταράζουν
Σε ψυχικά ανεβοκατεβάσματα
Συνεχώς με βάζουν,τα κόμπλεξ
Του υποσηνήδειτού μου θαμώνες
Υπάρχουν στιγμές αύθονες,που βρίσκομαι μοναχός
Είμαι συνεχώς,αντιμέτωπος
Με κακιές,έντονες εικόνες και φωνές
Που με γεμίζουν με απορίες,αμφιβολίες και ενοχές
Και απότομα βλέπεις,ότι θέλεις
Για σένα ένα ευτηχές,τέλος και μόνο
Με ευχές δεν ξεφεύγεις
Απ' του κόμπλεξ το βέλος
Που τρυπάει τη λογική σου
Την προσωπικότητα σου αλιώνει,παραμορφώνει
Όμως καθώς περνάει ο χρόνος
Με εμμορφώνει, με δυναμώνει
Ξεπερνιούνται οι πληγές και οι πόνοι
Μόνο,όταν μόνος εγώ ενάντια στους δαίμονες αυτούς
Δώσω αγώνες μ' όχλους
Βρω τρόπους πώς θ' αντέξω τους ανέμους αυτούς
Αυτοκαταστροφικούς,κάνοντας μπρος τα θύματα
Βρίσκοντας ανοίγματα,τα κολήματα να ξεπεράσω
Στην ψυχή μου να κεράσω ειρήνη,γαλήνη
Απ' αυτη τη πτυχή του συστήματος που περιθώρια δε δίνει
Ίδρωσα,αλλά κατάφερα και γλύτωσα

[Chorus]
Με αινίγματα, δηλήματα και αναπάντητα ερωτήματα
Βασανίζω το μυαλό σου, μα δεν κερδίζεις τίποτα
Επιδιώκω με κάθε τρόπο να σε βάλω μέσα στο κόλπο
Μα μην κάνεις τον κόπο, ξέρω τον τρόπο να σε διώκω