Am Sonntag

[Verse 1: Yoda Priest]
Είμαι ρομαντικός, στους σκληρούς δεν έχω πέραση
Μα έχω περάσει από τα μέρη τους, να δουν για το τι ειμ' ικανός
Δρω σαν το φως, κάνω τους μάγκες σου σκιές
Όταν βρεθώ στο mic εμπρός
Είναι σαγηνευτικός της ποίησης ο κόσμος μες το μυαλό
Μα νιώθεις μόνος
Σε έχω εγκλωβίσει στα γραπτά μου
Είσαι η μόνη μούσα που δε μου 'πε "μπράβο" για όσα γράφω
Μα είσαι και η μόνη που μου δίνει έμπνευση όταν βρίσκεται μακριά μου
Έλα και σώσε με από τον Γολγοθά
Τον οίστρο που μου χάρισες σου δίνω πίσω για μία ακόμη αγκαλιά
Δεν ξέρεις πόσο πονά κάθε μου στίχος
Είμαι ηλίθιος και πάντα το καταλαβαίνω αργά κάθε φορά
Πόσο κοστίζει λίγος θόρυβος;
Η ηρεμία σου μου έχει πάρει τα αυτιά
Η φωνή μες το κεφάλι μου λέει, πως η φωνή μες το κεφάλι της
Δεν της μιλάει πια μα την ακούω δυνατά
Κι είναι ξεκάθαρο πως όσα πω, δεν είναι όσα είναι
Αλλά η κατάσταση που θέλω μέσα να βρεθώ
Γι' αυτό σε παρακαλώ, φύγε τώρα, που δε βλέπω
Πάρε όποιο ταλέντο έχω, καθώς πονάει όσο το χρησιμοποιώ

[Verse 2: Solmeister]
Σήμερα ξύπνησα στραβά
Σήμερα ξύπνησα στραβά και η μέρα δεν λέει να ισιώσει
Σήμερα ξύπνησα στραβά
Σήμερα ξύπνησα στραβά
Έχω άλλα πέντε όμορφα κουπλέ να γράψω, το πολύ
Μα ένα κουπλέ που το ακούν εκατό διαφορετικοί άνθρωποι
Είναι εκατό κουπλέ διαφορετικά
Γράφω για όσους είναι εντάξει μόνο όταν βάζουνε τ' ακουστικά
Στου μυαλού σου τα σκοτάδια έκαιγα χαρτιά με στίχους μου
Μα το φως της φλόγας μου με άφησε τυφλό
Έτσι στο μυαλό σου εγκλωβίστηκα ενώ
Προσπαθούσα το δρόμο για την καρδιά σου να βρω
Κι οι αναμνήσεις σου στη μνήμη σου έχουν στήσει χορό
Και με κοιτάν σαν να μου λένρ "εσύ δεν είσαι από 'δω"
Εγώ ήρθα από μια άλλη νύχτα που στο άδειο σου σπίτι
Οι τοίχοι ψιθυρίζανε το τραγούδι μας το παλιό
Μα το τραγούδι αυτό, έχει ένα κουπλέ που δε σου πα
Ένα κουπλέ που το χέρι μου να γράψει δεν μπορεί (δεν μπορεί)
Εγώ έχω στο νου μου το κουπλέ μου εκείνο
Και άλλα τέσσερα όμορφα κουπλέ να γράψω, το πολύ