Aghrab

[آلبوم پرواز | متن آهنگ «عقرب» از رضا پیشرو]

[مقدمه]
هیولاها گوش کنن
وقشته
می‌دونی کجا وایسادیم؟
آخرش
ایستگاه آخر
ایستگاه آخره

[همخوان]
عقرب می‌تونه این آتیشو به اوج برسونه
از ترس نمی‌تونن ببینن چی تو خودشونه
این تلخی زَهره با تدبیرِ جنگ
قرنطینه حبسه و زنجیره فقر
ناامنیه مَحض
وحشی و جنگجو
سخت‌گیر و سنگی با تنبیه مرگ
ادامه‌ی بازی رو بشناس
این اداره‌ی تاریکو بشکافش
قصه‌ی قاضی و زندان جلوش
هیچی نی چون عادی و پنهانه
حقیقت آفریقا همون فقر مطلقیه
که قاطی شمشاست
گیریم توی این بازی کِشداره
همه‌جا چشم داره
همه‌جا چشم‌دار

[قسمت یک]
هرج و مرج پُره تو کشورم
ولی هیشکی هیچ‌جوره نمیده بهش محل
بشکنم یا بزنه به دل سرم
هی ضرر می‌زنن به ملت و وِل‌ترن
جر نزن، دل نبند یه روند بهش
هنوز تو دریا می‌چرخه ول نهنگ
حالا نِت بدن، نِت ندن
می‌خزن از بین نرن
غیب نشن، بهترن، بیا من رو ریلمم
قیامت ذهنم، ژنتیکِ ریاضتِ شِمشَم
انرژی ضیافت عشقم، سیاست زشتم
بیام همه تشنن
حالا منم طیفی از این عالم رندم
سِحریم، نفرینِ کبریتِ خیس
دست و پا می‌زنیم هی میشه لیز
سرباز بشی مث قارچ میشی ریز
هرکی حرف داره مث کفتار میشه پیر
درد داره مث پرگار بشه کیر
هربار خودتو می‌کِشی دور شمشیر
هربار توی جبهه میدی بوی تردید
جلو میری، می‌رسی به خونه قبلی‌ت
هربار که قسطو میدی کونتم نیست
ترجیح میدی بمونی تو لونه سمی‌ت
ضریب بیست می‌زنن و همه زمین‌گیر
بپا تو سرت تیری نره که نعره زده شیر
چی؟ مهم نی حرکت کینگ
انرژی رو گذاشتیم برا بعد رینگ
آب قطره قطره ریخت؛ زنده موندیم
ولی داریم قطعه قطعه می‌شیم
مگه کسی ندید تو دهن‌مون ریدن
بگو مگه غیر از اینه طبیعته دیو
عادت شده مث شریعت دین
راه پُره آفت و خریت پیر
ولی اونا دنبال عظمت کیر
حتی اگه واسه نوزاد قدغنه شیر
فریبندگی همَش فریبندگی
جون علی برا کی؟ همه شَتِ در پیت
اصن نمی‌دونه میده جونو برا کی
نسبت میده مال خر و برا شیر
ولی داره ته می‌گیره ذره ذره دیگ
پیک‌نیکم سره جاشه تا می‌خوره کیک کیک
آههه

[همخوان]
عقرب می‌تونه این آتیشو به اوج برسونه
از ترس نمی‌تونن ببینن چی تو خودشونه
این تلخی زَهره و تدبیرِ جنگ
قرنطینه حبسه و زنجیره فقر
ناامنیه مَست
وحشی و جنگجو
سخت‌گیر و سنگی با تنبیه مرگ
ادامه‌ی بازی رو بشناس
این اداره‌ی تاریکو بشکافش
قصه‌ی قاضی و زندان جلوش
هیچی نی چون عادی و پنهانه
حقیقت آفریقا همون فقر مطلقیه
که قاطی شمشاس
گیریم توی این بازی کِشداره
همه‌جا چشم داره
همه‌جا چشم‌دار

[قسمت دو]
می‌دونم که قلبت خاک شده
اومدم کمک که تا نبضت کار کنه
بهت بگم دنیا رو نظمش کار شده
اونی‌که این بالاست با درد حصار شده
دیگه تو بُهت نیست از بس اشباح شده
برای هر ارتباطی شرطش کاندومه
از حافظه گذشته، عکسش پاک شده
تو زیرزمینه همه‌ی قدش سانسوره
باید همشو نقد حساب کنه
طرد شده مشغول حذف لاشخوره
تو سکوت غرقه پُر سرصداست دورش
اَ بالا که می‌خواد تا سقف حساب پُره
تو همه قصه‌هاش بوده قهرمان خودش
دیگه خیلی کم میره ور با آیفونش
می‌تونه جنوب باشه ولی غرب و مات کنه
شیطون باشه ولی سر تو آب کنه
با زنبورا همیشه تو کندو پارک کنه
یه جنگجوی مرموز که طرحش فانتومه
همه‌ی برگای تو دستش آس پُره
گرمه آجرش
خشت می‌کاره
جای مرگ استانبوله
تو گنده ماسونه
پیشونیشو میاره به سمت شاه‌کُشِت
تخم چپشم نی حرف مافوقش
با هر مافیا داره صد هزار بُرش
انگشت درگیر و سَّد آب پُره
می‌تونه زمینو هم سطح ماه کنه
با کلمات زنجیرِ بَرده وا کنه
و دیگه نمی‌ذاره قیمت رو بارکدش
زمان کم می‌کنه وزن بالونش
و هر جانداری شده محو شابلونش

[همخوان]
عقرب می‌تونه این آتیشو به اوج برسونه
از ترس نمی‌تونن ببینن چی تو خودشونه
این تلخی زَهره و تدبیرِ جنگ
قرنطینه حبسه و زنجیره فقر
ناامنیه مَست
وحشی و جنگجو
سخت‌گیر و سنگی با تنبیه مرگ
ادامه‌ی بازی رو بشناس
این اداره‌ی تاریکو بشکافش
قصه‌ی قاضی و زندان جلوش
هیچی نی چون عادی و پنهانه
حقیقت آفریقا همون فقر مطلقیه
که قاطی شمشاس
گیریم توی این بازی کِشداره
همه‌جا چشم داره
همه‌جا چشم‌دار

[پایانی]
نوکِ نوکِ قُله‌ام
تو سی و سه سالگی دارم همه چیو از طبقه‌ی شیش
واضح می‌بینم
می‌دونی
ما محکومیم به جاودانگی
به ابدیت
ادامه بده