Ağaclar və Adamlar (1/3)

Qarışıb gözlərimə ağaclar
Kaş elə ağac olardılar adamlar

Özləri gedərdi, qalaydı kölgələri
Gülə dönəydi süd iyli körpələri
Yol da olmaz, olmasa addımlar
Ağaca çevrilə, bar verə adamlar

Günəşə toxuna bilsə, solardı budaqları
Bağrına bassa, yanıb tökülər qucaqları
Səs də olmaz, olmasa qulaqlar
Ağaca çevrilə, çat verə adamlar

Özü ilə gəzdirərdi hara getsə kökünü
Çəkərdi canına budaqları, bürkünü
Ev də olmaz, olmasa divarlar
Ağaca çevrilə, özü ev ola adamlar

Ağac olsa, özünü kəsərmi adamlar?
Çox güman! Sapı özündən baltalar
Ağac olsa dülgər olardı peyğəmbərlər
Mən özümü oyub sənə etdim xəbər

Ki, hazıram, Allah, hardadır dərgah?
Şeir və mən, sanki Alim və segah
Mən və Allah, sanki məcburi nigah
Daşla məni, cibimdə daşıyıram etiqad

-larım uşaqlıq xatirəm, mən mürşidəm
Qiyamətin də var bir qiyməti, qurbanı-zəkatı
Qonşusu ac olanlar Məkkədə şeytana daş atır
Bəşərin də varlığı mənasız
Elə belə zaman girdabında baş qatır