Afkare Ghalat (Paradox)

متن‌آهنگ افکار‌غلط (پارادوکـس) از نیما‌ نیموش

[ورس‌]
من رو کلمه رد میـدم ، مـی‌زنم حرف و با چک
مـــال خـودمـه نمــی‌تــونــم اَ رپ جـــدا شــم
خیـلیـا قطبـن ؛ یه سری منفی ، یه سری مثبت
من هر دوتاشم ، هر دوتاشم ، حال می‌کنن بام
بـدون پـذیرایی راه می‌کنن باز
حــتــی مـوقع پرواز مــی‌کـنـن‌
جــاش
کاغذ نباشه دستمال مـی‌خورن
جــاش‌
واســــه هــر نوعـی تفریح هـم پایــه‌ان‌ ، مثِ صـندلی
یــــه نـفـر بـود که بـهتره ایــن‌جا اسمـ،ش‌ هــم نگیــم
کلی غُصه داشت ، واسه همین کلا دیگه پسته نخرید
قـــصــه نــمــیــگــم‌ ، ولــی اگــه حـرفی نـداری بهتره‌
وسط یه قـصه نپری ، یه حس بهـم میــگه‌‌
دیگه حس رپ پرید
چــون دلــت‌ و نــصــف مــی‌کــنــه‌
مــثــل بــرق بـریــد
مـث کـه بسـته نصف شهر و به رگبـار کلمه
اونـی که دشمـنه حـق داره نخـنده
اون پــی تــلــافــی‌شِه بــا افـکار غلط ، هی
ولــی خــب نیـمــوش فــرق داره هــدفــش‌
و رفــت پای ورقش
اینـا همـه حاصل چـند‌سال زحمـت
پَ نمـی‌دیم باج ما به همکار دغلت
چــون از اولـم نــبـودم بــا الـفـاظ‌ قشنگش
ایــن‌جــا خـیلی چـیزا چیپه امـا گـرونه باز‌
یــعــنی پارادوکـس
یـعنــی یکی‌ واسـه ایـن‌کار زاد‌ه شد
اما نــمـــــی‌شــه جــز نــمــو‌نـــه‌هــا
چـی مـی‌خواد بمونه اَ رزومه کاریش ، ها؟
آخــرم معــلوم نـمــی‌شـــه بـا ایــن مــردم‌
باید چگونه ساخت
یه روز فــاز انـسانـیت یه روز حیـوون هار
یه روز لاتی پُــر مــی‌شـه یه روز خــشــاب
گــوش نمیــدن و نمـی‌دونم چشونه ، خام
مــی‌مونن همیــشه درست مثِ زِبــون لال
به‌نــظــرم توو این راه نبـــاید رنگ یا اسم‌
عـــوض کــنـیــم مــــثِ مـــیــدون کــــاج
دوتا بودی خودت ، می‌دونی پَ یه دونه باش
مــث تـــک تــیــم ، مــثِ فردین ، ولی امروزی
اگـــه می‌بینی یــکی خـوبی رو پاس داد‌
گـــل بـــزن امــا بــدون خـــار
منــی که می‌بیـنی همیـشه مُخـم آرومـه‌
واسه شعر نوشتن چون که دل بوده داغ
ولی به روح آقام از این به بعد سه سوته‌
کودتا می‌کُنـم توی حکومت افـــکــار‌غلط‌
مـغـز‌هـای فـلـج
تـو دنبال حقیقتی توو دنیا ، ببین توی دستای مـن هست
همون چیزی که پِیِ‌شی ، مــثِ آرماتور ، بــندی به چــرت
آرمــاتــور مــی‌خــوای بــری تــوو دل شــیــر
ولـی کــم‌چــرب یــعـنــی جیگر نـداری حـتــمـاً
حتی واسه این‌که خِشت و بتونی رو کنی پلشت
میــری واسه صفحه‌ بعد پس
میـریم واسه صفحه‌ بعد پس

داشـتم زر می‌زدم که پریـدی وسط حرفم‌
نخنـد دِ احمق‌
فقط بــرو بـبـیـن الان چی به کمرت بستن
دیـگـه شـرفــت هم رفـت‌
ولی اَ تو مسخره‌تر هست
که بره توی جدول ابله‌ها
شـوق کـاری مـی‌شه هـر دفعه کمـتر
مـوجای مـنفی عین مـار دورم چــمبره زدن
نــمــی‌خــوام بــشــه مـسـئـلـه بدتر
بـبـیـن الان همه توی مخمصه غرقن
ولی اونایی که می‌خوان مغلطـه‌گر شن
دیوار حاشا رو بلنـد مـی‌کُنن البته سَدّن
منم یه شهروند ، کــه می‌کنه کلمه پرت
نـه طـرفِ حـق ، از کـسـی نـمـی‌کنـم طلب عفو
رپ نـمی‌خونم واسه ایـن‌که بعـدش برم طلبه شم
دَه‌تا پله هـم کـه بـالا بـری ، بازم من تو مرحـله بعدم
اگــه دیــدی حـــرفی واسـه گفتـن داشــتن
بــدون فــقــط ذهـن بقــیه رو تَلَکـه کــردن
خـودشون که ایدئولوژی ندارن از همه بدتر
ایــنــه کــه اصـلاً نـمی‌دونن شـبـکه چـنـدن
فـقـط کـاری مـی‌کنن که مضـحکه جمع شن
همه هم اَ فرط تعجب ؛ چشاشون در میاد اَ حدقه هر دَم
دلــقـــک رپ ، نَــه نــیــســتـــی ، ولــی خـدنـگ شّــرخــر
داری یــه مــزرعــه کم نمی‌شه رابطه رو با تو حسنه کرد
فقـط در‌گیـری الآنم خواستی بیای پیشم بیـا من دَم دَرم
اگرم نه ، برو برگرد ، طرف محله خودتـون
خـــلاصــه کــه مــنــم مــحــلـــم‌
خـواستی بیای وامیستم من ســر گلستـون
نـــظـــام‌آبــاد ، نـارمک یا فردیس‌
ســر کــانــال ولــی مــی‌دونــم کــه نـمـیای
پَ بــذار دادا با رپ یه کَـمَـکـی حالیت کنم
نـــدیــدی خیابون‌ و پَ نمی‌شی هیپ‌هاپی
چـــون وقـتـی علـمش‌ و نـداری واسـه بُـرد
نــمــیـری فـیـنـال‌
ایـن‌ تــو بــمــیــری نی
راه دیــگــه جـلو تــو فـقـط
بـایــد بـبـیـنـی چـی داری میگی
انگار هــمـه‌مــون تــوی اِوینیم ، بیماریم ولی
فرهـنگ‌ و هر وقــت که بمیـریم می‌ســازیــم
فرهنـگ‌ و هر وقــت که بمیـریم می‌ســازیــم
فرهنـگ‌ و هر وقــت که بـبـینـی می‌ســازیــم
یعنی مطلـب و هر وقــت که بگیریم بیداریم

[اوترو]
آره‌ ، فرهنـگ هیپ‌هاپ یعـنی سـاده حرف‌زدن
این‌ و بفهم ، واقعیت جامـعه‌ام قـصـه نیسـت
تلخیـش بـا کـلـمـات سنگیـن شیریـن نمـی‌شـه