REZALAT

؛[قسمت اول]؛
شهر
دود بود
دست میذاشت رو سرم مادرم
میگفت میزنه یکی
کفِ آسمون تو پرم
من زاده‌ی همون مادرم
باورم کنین دیگه
انقدرعجیب و غریبم
میگن بچه مریخی بهم
رد شدم از روی مرزم
هرروز موهام رو شونه کردم
ترسیدم گندش درآد رفتم در رو از خونه بستم
شیطانی که تو من رشد کرد
خدا بود به من پشت کرد
میشکست آیینه‌ها تو هر مشتم
من کلافه سر در گمم
شد جلوم سیاه، سفید پشتم
خوشبختی‌ها تو من مردن
هرصبح شوق تو من گل کرد
بعد از ظهر خودم کشتم
روز از نو روزی از نو
بهم میرسه پوچی نه گل
من تحتِ تاثیر حرف‌های مردم رفتم
گم شدم چند جای شهر رو
دستم بستس
افسردم ولی هرکس پرسید بهش بگو
در اصل خستس

؛[قسمت دوم]؛
راه باز جاده دراز
تند نرو که مزه‌ی دهنم شوره
از بچگی توم‌عه سنگ سده یهِ جوبه
خوبه
همین فرمون
معدنِ نمکم همین دست بود
شکست شکستم نمک دون رو
من عاشقه نقاشی‌م که خیس کنم خودم قلموت رو
کدوم دست
کدوم رنگ
پاچیدم رنگات رو بومرنگ
هر وقت من رو بورسم
احتیاج دارن به پولم
به جونم قسم خوردم یه روز من
برگردم به خونه‌م بخونم
توی مغزم نقاشی کردم
ده سال بعد من جا ندارم
توی حرف‌های بچه‌م
خواستم ، تونستم
کاه و کوه کندم به عشقم
اسمش رو توی قلبم نوشتم
انگار بهشتم
غلام حلقه به گوش قر میداد به عشقِ یه کشور
هر دفعه چشمام باز و بسته شد
آروم بگو ناز شستم
صابون زیر سر تا پام مالیدم
صد تاشون دنیا رو گاییدن
آروم بگو ناز شستم
هی وایستادم باز نشستم
احترام گذاشتن توی خیالشون باز نشستم
من گلم تو آب نشستم
توی این راه دست پا شکستم آه