Turi Scordu, surfararu
Abitanti a Mazzarinu;
Cu lu Trenu di lu suli
S’avvintura a lu distinu
Chi faceva a Mazzarinu
Si travagghiu nun ci nn’era?
Fici sciopiru 'na vota
E lu misiru 'ngalera
Una tana la sò casa
Quattru ossa la muggheri;
E la fami lu circava
Cu li carti di l’usceri
Sette figghi e la muggheri
Ottu vucchi ed ottu panzi
E lu cori un camiuni
Carricatu di dugghianzi
Nni lu Belgiu, nveci
Ora travagghiava jornu e notti;
A la mogghi cci scriveva:
Nun manciati favi cotti
Cu li sordi chi ricivi
Compra roba e li linzola
E li scarpi pi li figghi
Pi putiri jri a scola
Li mineri di lu Belgiu
Li mineri di carbuni:
Sunnu niri niri niri
Comu sangu di draguni
Turi Scordu, un pezzu d’omu
A la sira dormi sulu;
Ntra lu lettu a pedi fora
Smaniava comu un mulu
Cu li fimmini ntintava;
Ma essennu analfabeta
Nun aveva pi ncantarli
Li paroli di pueta
E faceva pinitenza
Turi Scordu nni lu Belgiu:
Senza tònaca e né mitra
Ci pareva un sacrilegiu
Certi voti lu pinseri
Lu purtava ntra la tana
E lu cori ci sunava
A martoriu la campana
Ca si c’era la minestra
Di patati e di fasoli
Nni dda tana c’era festa
Pi la mogghi e li figghioli
Comu arvulu scippatu
Sеnza radichi e né fogghi
Si sinteva Turi Scordu
Quannu penza figghi е mogghi
Doppu un annu di patiri
Finalmenti si dicisi:
«Mogghi mia, pigghia la roba
Venitinni a stu paisi»
E parteru matri e figghi
Salutaru Mazzarinu;
Li parenti pi d’appressu
Ci facevanu fistinu
Na valiggia di cartuni
Cu la corda pi traversu;
Nni lu pettu lu nutricu
Chi sucava a tempu persu
Pi davanti la cuvata
Di li zingari camina:
Trusci e sacchi nni li manu
Muntarozzi fini la schina
La cuvata cu la ciocca
Quannu fu supra lu trenu
Nun sapeva s’era ncelu...
Si tuccavà lu tirrenu
Lu paisi di luntanu
Ora acchiana e ora scinni;
E lu trenu ca vulava
Senza ali e senza pinni
Ogni tantu si firmava
Pi nfurnari passaggeri:
Emigranti surfarara
Figghi, patri e li muggheri
Patri e matri si prisentanu
Li fa amici la svintura:
L’emigranti na famigghia
Fannu dintra la vittura
«Lu me nomu? Rosa Scordu»
«Lu paisi? Mazzarinu»
«Unni jiti ?». «Unni jiamu?
Unni voli lu distinu!»
Quantu cosi si cuntaru!
Ca li poviri, si sapi
Hanno guai a miliuna:
Muzzicati di li lapi!
Quannu vinni la nuttata
Doppu Villa San Giuvanni
Una radiu tascabili
Addiverti nichi e granni
25. Tutti sentinu la radiu
L’havi nmanu n’emigranti;
Li carusi un hannu sonnu
Fannu l’occhi granni tanti
Rosa Scordu ascuta e penza
Cu lusapi chi va a trova...
N’àtra genti e nazioni
Una storia tutta nova
E si strinci pi difisa
Lu nutricu nsunnacchiatu
Mentri l’occhi teni ncoddu
Di li figghi a lu sò latu
E la radiu tascabili
Sona musica di ballu;
Un discursu di ministru;
Un minutu d’intervallu
Poi detti li nutizii
Era quasi menzannotti:
Sunnu l’ultimi nutizii
Li nutizii di la notti
La radio trasmette:
«Ultime notizie della notte
Una grave sciagura si è verificata
In Belgio nel distretto min:erario
Di Charleroi
Per cause non ancora note
Una esplosione ha sconvolto
Uno dei livelli della
Miniera di Marcinelle
Il numero delle vittime è
Assai elevato »
Ci fu un lampu di spaventu
Chi siccò lu ciatu a tutti;
Rosa Scordu sbarra l’occhi
Focu e lacrimi s’agghiutti
La radio continua a trasmettere:
«I primi cadaveri riportati
Alla superficie dalle squadre di soccorso
Appartengono a nostri connazionali
Emigrati dalla Sicilia
Ecco il primo elenco
Delle vittime
Natale Fatta, di Riesi provincia di Caltanissetta
Francesco Tilotta, di Villarosa provincia di Enna
Alfio Calabrò, di Agrigento
Salvatore Scordu... »
Un trimotu: «Me maritu!
Me maritu!» grida e chianci
E li vuci sangu e focu
Dintra l’occhi comu lanci
Cu na manti e centu vucchi
Addumata comu torcia
Si lamenta e l’ugna affunna
Ntra li carni e si li scorcia
L’àutra manu strinci e ammacca
1u nutricu stramurtutu
Ca si torci mentri chianci
Affucatu e senza aiutu
E li figghi? cu capisci
Cu capisci e cu un capisci
Annigati nmenzu a l’unni
Di ddu mari senza pisci
Rosa Scordu, svinturata
Nun è fimmina e né matri
E li figghi sunnu orfani
Di la matri e di lu patri
Misi attornu l’emigranti
Ca nun sannu zoccu fari;
Sunnu puru nmenzu a l’unni:
Stracinati di ddu mari
Va lu trenu nni la notti
Chi nuttata longa e scura:
Non ci fu lu funirali
È na fossa la vittura
Turi Scordu a la finestra
A lu vitru mpiccicatu
Senza occhi, senza vucca:
È un schelitru abbruciatu
L’arba vinci senza lustru
Turi Scordu ddà ristava:
Rosa Scordu lu strinceva
Nni li vrazza, e s’abbruciava
Lu trenu di lu suli was written by Ignazio Buttitta.