Mannen i ausa

Yst utpå yttersia av Senja bodde to feskarbrør
Dem hadde en hjelpar i båten han va blind men våken og før
En dag dem dregde garnan sine utaførr Gryllefjorn
Hørte han, den blinde mann, nokka tungt som dumpa ombord

Det va et lik dem hadde fådd, med sødvest og støvla på
Men brørn sa at det va en kobbe sånn at han ikkje sku førrstå
Så rodde dem inn med fangsten sin tel ei hula som heite Ausa
Og gjømte han, den døe mann, mella storstein og kvasse knausa

Så skar dem betta uta mennskekjøtt og hekta på kver en krok
Og havet som rett førr va stilt og dødt stod no i en hemmelsk kok
No hadde dem agn tel hjuksa og stang frå morra tel seint på kveld
Fesken beit, nappa og sleit, og snart så hång han på hjell

Neste kveld satt dem på kroa og spanderte tel krana va tom
Men om korsen løkka va kommen dit ville dem ikkje prate om
Men bygdefolket spurte og grov, ga ikkje den blinde fred
Han kveskra at "kom i morra natt tel ausa så kan dokker se"

Neste natt i ausa låg heile bygda og såg
Et frøktelig syn: at kroka bei sett i kjøttet på han som der låg
Då storma dem fram med økse og ljå, lot brørn i båten sin gå
Batt dem fast, drog båten med hast opp i lia og tente på

Hu hei se en anna vei
Tungsjyen maule og male, mannen i Ausa betale

I Bleiklia står tia stille, der vil ikkje gresset gro
Og fesken som brørn hadde hengt bei sur og svart som jord
På yttersia, yst på Senja, søng både vind og vêr
Om brødre to som tel Helvete dro på grunn av en blind passasjer