Bi Havasiya

من گم شدم نخواستی ولی اینجوری بود معتاد الکل شدم
یه عمری نون خالی سق زدم و آخرشم شکل مردم شدم
یه قلب بی دفاع بگو چه کاری بر نیومد از سقوط بغض و اشک؟
بی ناموس هیچ قلبی نلرزید تو این پنج سال دائم بی وقفه ی سقوط من
بکن تا تو میکنی این تن وحشی جای خالیارو دونه دونه کرد به شعرا تبدیل
از تموم این روزا یه تیری تو گلومه که اسم این هفته هارو قلب من گذاشته هفت تیر
چه سخته مردی وقتی مردونه باید همه اشکا بمونه مخفی
آاا بیا بدی کن که قلب من میسازه از این بدی پل
هرچقدر زورت می رسه عصبیم کن دورم کن مریضم کن
سرپام چون می دونم حقیقتو
که درد ما آدما گم میشه تو هرج و مرج تا گریه میشه حرف من تو حرفاتو به من بزن
حرفاتو بگو زندگی رو ببینیم یه لحظه واژگون
که پیر شدیم جوونی برس کجایی رویاهای ما شدن چه دور
که صبح رسید و میدید چشای تیرو تار من به زور
بی حواسم من از این گرفتگی ها گرفته شد اساسم
یه شکی با منه یه شک که جنس آهنه که لغزنده شد باهاش مسیر من سراسر
خواب نمی رم ای کاش برسه روزی چشام بمیرن
که شعری نخونم فشار بیاد به سینم
قطره های لرزون گونه هام فقط نیست
نم کشیده این گلو تا خاک ریه ام