Seda Kon Mano

[تکخوان اول]
من بشرم؛ بمب ساعتی
توپیم که از سرش گذشته باد راحتی
بی‌تشر، جلو گنده‌های واقعی، حشرم
جلو پولدارا پاپتی؛ کچلم
دهنم نوک، حقیقت سنگ
زبونم شلاق، بار کمرم ننگ
انقد کشیدم شکممو به دیوارِ سفید
دارم به صورت‌ها، می‌زنم رنگ
نخورده نئشم و نکشیده مستم
نمی‌رسه این روزا دهنم به دستم
با اینکه زاده شدم زیر تابش آفتاب بی‌کسی تو شب
شهر می‌رقصه با رقصم
انگار مسافرم رو شونمه ساک
رضایت دارم اَ نوید خاک
نه نیومدم اینجا که بزنم به چاک
منم یه پتکم صاف رو دیوارِ پاک
باز، درازتر از پام شده گلیمم و می‌بینم که
نشستم تک روی نقطه‌ی عطف
فعل این جمله منم
مِن بعد
حتی اگه دور آخر بخوره بهم قرعه‌ی حبس
دس بره بالا دس، باید چرب کنم زبونمو
که بگیره نبض
کو گوش شنوا که رو دادمم وسواس
قبض آخر همه ناسی شدن من خناس

[ترجیع بند]
صدا کن منو اگه تو خوابی
صدا کن منو اگه خرابی
صدا کن منو تو کویر سبز زندگی
که تو منی و من سرابی
د بِده راه، د بِده راه، د بِده راه
زندگی د بِده راه
نمیده گل
ریشه وقتی که به گِله‌ها زده سر
د بده راه که دیگه نخورم به چاه

[تکخوان دوم]
قدرت مسین میشه زبان زد خاص
با اینکه سگِ روزگار گرفته پاچمو گاز
من باد سردم، آفت جالیز و قفس پاییزم
بهار ننگم مدام
سَرم و زدم از ته نوشتم
طرفمه سِرشتم
من شراب درد مذاب تو دل بهشتم
منو همتا نکنید به مثلم
تو دل آبگیر بکر اردک زشتم
مسینم تو بازار طلا سر سه راه
اگه رو سرمه حَک
راه رهایی دَک
کلید قفل تَک
چهار راه تباهی سَر
به سر غروب
اگه آوُردم اینجا کجاستم قبل ورود
بخونین بکنین شک
که یقین و شک نکردن ابتره
تلخی حقیقته که برتره
رو زمین باشین که مسین اختره
احتمال سقوط کمتره

[ترجیع بند]
صدا کن منو اگه تو خوابی
صدا کن منو اگه خرابی
صدا کن منو تو کویر سبز زندگی
که تو منی و من سرابی
د بِده راه، د بِده راه، د بِده راه
زندگی د بِده راه
نمیده گل
ریشه وقتی که به گِله‌ها زده سر
د بده راه که دیگه نخورم به چاه

صدا کن منو، صدا کن منو
صدا کن منو تو کویر سبز زندگی
که تو منی و من سرابی