Zor Soruları Bilemem

[Verse 1]
Gece saçlarım kadar uzun yine de sabaha yetiştim
İçime yapılan onca baskının şaşkınlığında yine de direnebilmişim
Ben Esen, özür dilerim, rüzgârla geldiğim için acele gelmişim
Yanına varana kadar birçok vesveseden geçtim
İki yüz sahibi yüzlerce insanla arkadaşlık ettim
Böyle uyanık kaldım, böyle savaşabildim belki de
Hangimiz elemi seçer iremden vazgeçer de?
Bedduâcı değilim hayata, bu bi' bubi tuzağı
Ulaştı çığlık uzağa, yağmur güler, sema ağlar hâlime
Merhametten doğdu rahmet haine
Gördü hâli küçük alime düşündü tek bir hamlede
Köpek olduğunu biliyordum da
Bu kadar çabuk ısıracağını bilmiyordum
En âlâ köpeğin sen olduğunu bilmiyordum
Tuttuğun yolun ateşi çıkacağını sezmiyordum
Kör olmuştun, önünü görmüyordun

[Nakarat]
Sorma, zor soruları bilmem
Alalade bir insanın dediğine gelmem
Fevkaladenin fevkine vardım daldım, daldım, daldım
Geç bu eziyeti, geç sen
Sen sensen ben de benim, herkes kendine kurban
Kendimi ben saldım, saldım, saldım

[Verse 2]
Kurtulamasaydı İbrahim ateşten canımı terkederdim
Çıkamasaydı Yusuf kuyudan boğula boğula can verirdim
Kim bana yansın, ağlasın? Dert adamdan başka mahlukatta olmaz
Anlat Kolo, ağlasın, ağlasın
Gücümü toplamışken kalkıp gideyim
Akılda baştan gitti bu ne aşk, bu ne iş, bu ne dert iş imiş
Herkes Külhan beyi birbirine girmiş
Bu tutmuş, kesmiş, bu yemiş, sindirmiş
Her gün ayrı bir zindanda suskunum
Sense canına aşık alnım ateşlendi sardı içimi sarmaşık
Kaç canım varsa koydum ortaya, sen de gör artık
Tuttuk ikiye ayrıldık, kimler zındık, kim sıddık?
Donuk bakışım altında tenimin rengi depertti
Hayat çekti bir kolumdan, beni de beşikten kertti
Bakışlarım sertti evet, oncağazım mertti
Kolera bir kadın değildi baştan aşağı dertti

[Nakarat]
Sorma, zor soruları bilmem
Alalade bir insanın dediğine gelmem
Fevkaladenin fevkine vardım daldım, daldım, daldım
Geç bu eziyeti, geç sen
Sen sensen ben de benim, herkes kendine kurban
Kendimi ben saldım, saldım, saldım