Zincirini Kopartan K​ö​pek

[verse 1]
Bu masanın sivri ucu, benim taş kafam
Duvarda heybetiyle dikili paslı bir çivi, enayi yazılı alnım
Hepsi birleşir bi' gün ve görmek istemezsin
Kieslowski sinemasından çıkma dramatik bi' sahneyim
Içinde insan olmayan o kasabalarda sergilendim
Hasılatımız zayıftı, nedense hep rakipten oldu takdir hakkı
Buna da çekilecek bi' sine buldum
Mütevazi bir vesiledir saman kağıt
Vakti zamanında sana ağıt yakan her bir kimse bak bugün kayıp
Önce onlar adına, sonra senin için cümleten "yazık!" deyip de
Buz tutan sularda, matem etkisinde
Mum yakıldı öğle sonrasında
Işte ben o gün, tam o gün
Terkedilmiş kahvehanenin içinde gördüm
Sivri dişlerinde küflü zincir
Gözlerinde öfke
Ağzının kenarlarında salya
O köpek işte bizdik, hepimizdik!

[nakarat x2]
Azınlık olduğum bi' dünya
Koca dünya
Güya onların içinde merhamet tavan
Merhamet değil onların içinde, vicdan!
Hem de sade tek taraflı çalışanından!

[verse 2]
Söylesem bi' dert, söylemesem ayrı
Sade boynumun kenarlarında küflü zincir hissiyatı
Baya dolandım, avarelik kanımda saklı
Ancak haybeden dolanmadım, tanıdım onları
Içinde kalmasın, haydi koy ver, anlatılsın!
Tek ricam var ama bak aramızda kalsın
Hiçbirinde kalmamış bi' damlalık bi' tılsım
Her ne buldularsa, neye dokunsa elleri
Içi boşaldı gerçeğin, sen de biliyorsun yalan değil
Böyle doğmamıştın ancak
Zamanla sen de onlar içine girdin
Hırs peşinde mundar ettin kendini
Şimdi görüyorsun beni
Terkedilmiş kahvehanenin içinde
Işte o köpek benim!

[nakarat x2]
Azınlık olduğum bi' dünya
Koca dünya
Güya onların içinde merhamet tavan
Merhamet değil onların içinde, vicdan!
Hem de sade tek taraflı çalışanından!