Zimowy biom

(refren)
W moim sercu nie ma już ciebie, mam tam zimę
Zimowy biom, ja zabijam uczucia w nim
Jestem mordercą, chociaż sam czasami ginę
I odradzam się jak zombie w łóżku mym
(w łóżku mym)

(zwrotka 1)
Zostaw zamki, zostaw piach
Nie ma już lata, nadchodzi zima
Śnieżne ghule ostrzą kły
Każdy jest ostry, tak jak brzytwa
Jeszcze zamarzniesz jak ja
I w swoim sercu urządzisz cmentarz
Nie będziesz nic czuł, nie będziesz się bał
Ale odczujesz, że zanikasz
Wspomnienia rzucają, szczęście
Rzucają cień na moje serce
Żywią i niszczą mnie
Nie chce stać na... stać na zimnie sam

(refren)
W moim sercu nie ma już ciebie, mam tam zimę
Zimowy biom, ja zabijam uczucia w nim
Jestem mordercą, chociaż sam czasami ginę
I odradzam się jak zombie w łóżku mym
(w łóżku mym)

(zwrotka 2)
Zimowy biom w sercu zima mieszka nawet latem
Ludzie jak szkło, no bo każdy pęknie w środku z czasem
Czuję się jak śmieć, a kiedyś pojawię się na mapie
Nie jako wysypisko śmieci, ale icy castle
A moja armia będzie cała w bieli
I zielone ptaki pośród nich
Wy jak nieumarłe draugi śmierci
I każdy z nas odczuwa nic
Wspomnienia rzucają szczęście
Rzucają cień na moje serce
Żywią i niszczą mnie
Nie chce stać na... stać na zimnie sam

(refren)
W moim sercu nie ma już ciebie, mam tam zimę
Zimowy biom, ja zabijam uczucia w nim
Jestem mordercą, chociaż sam czasami ginę
I odradzam się jak zombie w łóżku mym
(w łóżku mym)

(wspomnienia rzucają szczęście
Rzucają cień na moje serce
Żywią i niszczą mnie
Nie chce stać na... stać na zimnie sam.)