Z pamiętnika

Dziś przyszła ona, której nie znam
Cała spłakana uśmiechami
I jak najbardziej wymyślona
Ja - jak najbardziej nudny dla niej

Wylała kawę na sukienkę
Ja umierałem w pustej głowie
Jeżeli zadałbym pytanie
Może nadeszła by odpowiedź...

Ale mój biedny głos się upił
I leżał w tle pod gazetami
„Pan to jest rzeczywiście głupi...”
Więc byłem także głupi dla niej

Zaczęła czytać moje listy
Też całkowicie wymyślone
Przynajmniej pismo mam przejrzyste
Choć w głowie całkiem przewrócone

Zjedliśmy listy na kolację
A potem długo stałem w oknie
Głowa mi spadła na akację
I na gałęzi dotąd moknie