Yellow Evergreen

برگ برگ سند عمر تو گر مثل درختی باشد
من به جز سرو، به جز کاج نمی‌بینم چون
که به هر باد، به هر خاک، به هر زمزمه‌ای
گوش جان داده و روییده‌است در آتش و خون
به بهاران پر از اسرار طلوع خورشید
به خزان سبز و بلند و پر نجوای امید
که اگر سوزه سرمای زمستان به در منزلمان روی آورد،
تو همیشه هستی
تو همیشه بودی
تو همیشه روی بر طاق ثریا
دست مشغول دعا،
عشق باریدی همچون مادر
دست بر شانه و سر
مهر از روز ازل
آنچه در دست و دلت بود نثارم کردی
ولی امروز پس از چند هزاران سالی
رنگ و رخسار تو انگار ندایی دگر است
پوششت بیشتر از پیش بسی سوزنی و
دور تا دور تو دیوار و حصار و سپر است
تو درختی خوش قامت و آزاد و بلند
چه نیازت بود این باغبن دوز پسند؟
باغبان اوست که در خدمت گل
لانه بلبل خوش‌خوان سازد
نه ز ترس تیغ ساقه او
نسترن را خشک خرمن سازد