Yeki Nist

یکی نیس بگه بگیر ساده تر

بگه بسه هرچی دنیا به تو حالی کرد

بگه بخند بیخیاله همه چی

گنده تر توهم اینجا زیرش زاییدن

بایه دله قرص برم دوره شهر

هرکی صدام زد بگم خودشم ولی

نمیدونم چرا هرکی بامن بود

یکی رسید و نشست پرش کرد

دیدی چشمات نا نداره!؟

بستس ولی خواب نداره !؟

همه دشمنا به کنار بابا

همه زخمارو خوردیم از با مرامش

هنو هرکی که باشه باش میرم

مهم نیس بهمون آس و پاس میگن

اگه یکی یه قدم برام قاطی راش میرفت

منه خر مسیرو براش آش ولاش میرفت

پیش نمیریم پنچریم اخه

یادگرفتیم رابطه ها دست گرمی باشه

اونی که مارو تو سرش میزد

جایه خالیشو میبینم رو یه صندلی شاگرد

غمه آقام نبود از زمیناش

دیدم تک تک درداش از همیناس

هر اومدنی رفتنی داشت

همه حرصاش یه کلوم دست مریزاد

کم میاری از رو اعصاب

وقتی که جات بین حرف و نقلاست

خیلی دیر میشه میفهمی

خنده ها گم شدن از تو عکسات

یکی نیس رویه حرف حسابش

یکی می موند رویه ضربه خواهش

آدما بهم درس نمیدن

یکی یکی‌ میشن دردایه تازه

من چقد پرم از کم

چقد فکرامو دوره کردم

خسته از دو شب من

از بیداریایه شبیه صبحه شنبم

بیا دنیای سردمو نبین

کسی دردای زخممو ندید

موندم با یه قلب آهنی

وقتی سایم ، حتی اشکمو نریخت

یه قطارو ببین نیمه راه

چطور پیش میره پرو و بی حساب

یکی مثله ریل موند پاش فقط

با اینکه زنگ زده میله هاش

راستی!؟

به کیا نور چشم میگن !؟

همونا که هرچی که زوده کش میدن !؟

همون گلا که خار تویه چشم میشن !؟

یا گرگایی که برا ما سوسه ول میدن!؟

نه ندیدم نه 🙂

تو اشنا باشی من غریبم تهش

چه صفحه هایی گذاشت اونکه تعریفم کرد

منکه تنها بودم،شده ضریبم ده

برام مونده جایه راهه پس پیش

امروز انتخابم باخته جایه تشویق

این روزا حاله بدم حالش بد نیس

میزنم زیر قولام با یه تصمیم

حیف چقد بیخیال شدم

مثه بچه که تیله هاش گُمن

کِز کردم کنجه خونه

بیدار میشم با غروبه شیشه بالکنم

خنده هام جلو اشکایه ننم رفت

یه وقت نگه از این که مرد ساخته کمم نه

بالاخره یه روز حرف باره منم هست

منکه هیچیو دست کاری نکردم